Hoe Smaakt Bedorven Wijn?

Wanneer is rode of witte wijn bedorven? – So far, so good! Je hebt er alles aan gedaan om de wijn in de juiste condities te bewaren: top! Maar, wanneer is een wijn écht niet meer te drinken? Of met andere woorden: wanneer is wijn bedorven? Dat kun je zien, ruiken én proeven! Al raden we dat laatste niet echt aan 😉 Om te beoordelen of wijn niet meer goed is om te drinken, gebruik je dus je zintuigen.

  1. Te beginnen met de ogen! Als de wijn er troebel uitziet en een vliesje achterlaat in de fles, dan is dit mogelijk een teken dat de wijn niet meer goed is;
  2. En we zeggen heel bewust mogelijk, omdat er ook wijnen bestaan die bewust troebel zijn;

Het enige verschil is dat die laatste wijnen bij het inschenken wel helder zijn van kleur. Dat brengt ons ook gelijk bij het volgende punt: de kleur van de wijn! Als een wijn in aanraking komt met zuurstof, vindt er oxidatie plaats. Hierdoor krijgt de wijn uiteindelijk een soort bruinige kleur.

  • Absoluut een teken dat de wijn niet meer geschikt is om te drinken;
  • Nog een teken dat de wijn niet meer goed is, is als er bubbeltjes zichtbaar zijn;
  • De bubbeltjes zijn een teken dat de wijn opnieuw is gaan fermenteren en dat geeft een zure smaak;

Genoeg reden om deze wijn niet meer te drinken. Je kunt ook ruiken of een wijn niet goed meer is. Soms kan er namelijk best een foutje in het productieproces voorkomen waardoor de wijn bij het openen niet lekker ruikt. De wijn is bijvoorbeeld te lang met zuurstof en/of warmte in aanraking geweest.

  • Hierdoor vindt er in de wijn een chemisch proces plaats waardoor de bacteriën kunnen groeien en deze azijnzuren gaan produceren;
  • Bij het openen van de fles ruik je dan de scherpe geur van nagellakremover (aceton), verbrand rubber of zelfs rotte eieren;

Iewh! En tot slot de smaak. De smaak van een ‘bedorven’ wijn vergeet je nooit meer. Als je een slok neemt van een wijn die niet meer goed is, proef je azijn. Het is een scherpe en zure smaak. .

Hoe smaakt te oude wijn?

Hoe proeft bedorven wijn? – Wanneer een wijn slecht is geworden door dat hij te lang open is geweest, krijgt hij een zure smaak, een smaak die in de buurt komt van azijn en een scherp gevoel in je neusholtes achter laat zoals bijvoorbeeld mierikswortel ook kan doen.

Wat gebeurt er als je oude wijn drinkt?

Wanneer is wijn niet meer goed? – Er is echter maar één manier om daar achter te komen: door te proeven. Is de smaak zuur? Dan is deze geoxideerd en niet meer goed. Echter is het natuurlijk wel smaken verschillen, maar hele zure wijn is niet heel smaakvol.

Een geopende fles wijn ontwikkelt zich snel: na 3-4 dagen zijn de meeste wijnen geoxideerd. Bij rode wijn is de smaak na 1 dag al niet meer lekker. Wijn verliest namelijk aroma en de smaak wordt steeds zuurder.

U wordt echter niet ziek van het drinken van wijn dat eigenlijk niet meer goed is. Echter is de smaak ervan niet lekker. Nu u antwoord heeft op de vraag: wanneer is wijn over de datum, kunt u rekening houden met u volgende geopende fles. U weet hoelang een fles bewaard kan blijven en dat het tevens geen goed idee is om wijn in de koelkast te bewaren.

Kan wijn slecht worden?

Houdbaarheid witte wijn geopend – Met witte wijn die al geopend is, is het een ander verhaal. Bewaar de wijn gekoeld en bewaar hem maximaal 4 dagen. 4 dagen is hier echt het maximum: het kan zo zijn dat de wijn op dag 4 al niet meer echt lekker is. Dit is uiteraard afhankelijk van het type wijn.

Hoe weet je of je een bewaarwijn hebt?

Rode wijnen die je nu moet drinken – De meeste wijnen die je in een supermarkt koopt, zullen niet profiteren van veroudering. Dat komt omdat wijnmakers deze wijnen maken om onmiddellijk te drinken. Deze wijnen zijn niet zozeer gericht op complexe smaken die zich in de loop van de tijd zullen ontwikkelen.

  1. De druiven voor deze wijnen worden meestal in massaproductie geproduceerd in enorme wijngaarden, met hoge opbrengsten, forse smaken en enkelvoudige aroma’s;
  2. Bewaar dit soort wijnen niet langer dan twee jaar;

Hoe sneller je ze drinkt, hoe beter! In Frankrijk wordt Beaujolais het best gedronken binnen drie jaar na aankoop, omdat het een lichtrode wijn is met lage tannines. Deze tannines zijn een essentieel onderdeel voor het bewaarpotentieel van een wijn – hoe hoger de tannines, hoe groter de kans dat de wijn decennialang zal rijpen.

Je kunt dezelfde logica toepassen om te achterhalen hoe je rode wijn voor elke gelegenheid kunt bewaren, zelfs als je nog nooit een bepaalde soort hebt gezien. Zoek eerst uit hoeveel tannine er in de wijn zit.

Lage tannine-druiven zoals Gamay, Zweigelt, Lambrusco en Dolcetto hebben de neiging om binnen een paar jaar te vervallen, hoewel je enkele zeldzame jaargangen kunt vinden die langer meegaan. Deze high-end-wijnen hebben meestal een hogere tannine of zuurtegraad waardoor ze bestand zijn tegen kelders.

Hoe proef je dat rode wijn niet meer goed is?

Als een wijn in aanraking komt met zuurstof, vindt er oxidatie plaats. Hierdoor krijgt de wijn uiteindelijk een soort bruinige kleur. Absoluut een teken dat de wijn niet meer geschikt is om te drinken. Nog een teken dat de wijn niet meer goed is, is als er bubbeltjes zichtbaar zijn.

Kan je oude rode wijn drinken?

Le moment suprème – Haal de wijn uit uw kelder kort voor u hem gaat drinken (bv een uurtje op voorhand). Hou de wijn rechtop, en probeer de fles niet te schudden. Anders zal het bezinksel zich terug verspreiden. Heeft u de fles op voorhand in een drinkmandje gelegd, haal de wijn dan in dit mandje uit de kelder.

Laat de wijn in het mandje liggen, ook bij het ontkurken en het schenken. Misschien denkt u eraan om de wijn te koelen, vooral dan bij witte wijn. Is uw kelder echter voldoende fris, schenk de wijn dan gewoon op keldertemperatuur.

Grote rijpere wijnen worden nooit zo koud gedronken als jongere of gewone wijnen. Als u oude wijn te veel gaat koelen, gaat de smaak verloren. Indien nodig kunt u hem even koelen in een ijsemmer. Nooit in de koelkast of in de diepvries! Sommigen hebben de neiging de fles te vroeg te ontkurken (om de wijn te verluchten).

Dit is niet aangewezen, ook niet als u de kurk terug op de fles plaatst. Oude wijn heeft een subtiel evenwicht en mag zeker niet te lang aan zuurstof blootgesteld worden. Ontkurk de fles vlak voor u ze gaat schenken.

Gebruik steeds een degelijke kurkentrekker want oude kurken kunnen brokkelen. Om het bezinksel of de droesem van de wijn te scheiden, kunt u een oude fles voorzichtig decanteren. Maar vaak doet men hier meer kwaad dan goed mee. Zoals al aangegeven is het niet goed om oude wijn te lang aan lucht bloot te stellen.

Door de wijn in een karaf te gieten, is de kans groot dat een deel van de smaak verloren gaat. Bovendien vraagt decanteren toch heel wat behendigheid, anders wordt het bezinksel nog meer in de wijn verspreid.

Tenzij u een echte specialist bent, is het dus doorgaans beter om een oude wijn niet te decanteren. Door de fles vooraf rechtop te plaatsen en ze daarna voorzichtig te behandelen, zal het bezinksel normaal gezien wel onder in de fles blijven. Schenk de wijn steeds met de nodige voorzichtigheid uit, zonder schokken of schudden. .

See also:  Wat Kost Een Glas Wijn In Noorwegen?

Wat als je over datum alcohol drinkt?

Op flessen drank met flink wat alcohol is geen houdbaarheidsdatum te vinden. Terecht. Alleen advocaat en crèmelikeur zijn wat moeilijker goed te houden. Alle alcohol wordt uit suikers gemaakt door gisten: micro-organismen. Iets sterkers dan bier (tot 12 procent alcohol) en wijn (tot 16 procent) kunnen die organismen niet maken. Daarom heten dranken met een hoger alcoholpercentage (tot 80 procent) ‘sterke drank’.

  1. Om die te maken, moet je destilleren: alcoholhoudende vloeistof gecontroleerd verwarmen en de vrijkomende dampen koelen en precies op tijd opvangen;
  2. Alcohol verdampt namelijk eerder dan water;
  3. Het resultaat is sterke drank die direct gebotteld (calvados, rum of wodka) of gemengd kan worden (likeur, breezer), andere drank kan versterken (port, sherry) of in houten vaten kan rijpen (whisky, brandewijn);

Zelf destilleren is in Nederland verboden: als je verkeerd destilleert en ook methanol opvangt, kan dat tot blindheid leiden. En de overheid loopt niet graag accijns mis. In Nederland hoeven op sterke-dranketiketten geen ingrediënten vermeld te worden, behalve mogelijke allergenen zoals sulfiet.

Een houdbaarheidsdatum is alleen verplicht bij drank met minder dan 10 procent alcohol. Goed afgesloten sterke drank is onbeperkt houdbaar. ‘Sterker’ nog, om port, whisky en cognac te laten rijpen, moeten deze dranken jarenlang bewaard worden voor ze de fles in gaan.

Behalve door te veel te drinken kun je van oude sterke drank niet ziek worden. Mogelijk ziek makende micro-organismen kunnen namelijk slecht tegen veel alcohol: die maakt hun celwanden kapot en verstoort hun energiehuishouding. Hun groei stopt vanaf ongeveer 15 procent en bij nog hogere percentages sterven ze.

Daarom is alcohol ook een conserveermiddel voor bijvoorbeeld rozijnen (boerenjongens) en abrikozen (boerenmeisjes) en wordt alcohol (meer dan 70 procent) in ziekenhuizen en laboratoria gebruikt als desinfectiemiddel.

In tegenstelling tot sommige wijnen ontwikkelt sterke drank zich in de fles niet en wordt dus niet lekkerder. Kwaliteitsachteruitgang kan natuurlijk wel. Uiteraard moet de dop erop, anders vervliegt de alcohol en houd je een wateroplossing over (proef de ‘bodempjes’ de ochtend na een feestje maar eens).

Bij alle likeuren kan suiker kristalliseren rond de dop – ongevaarlijk, maar zorg dat die nog luchtdicht afsluit. Donker bewaren is nuttig, want sterke drank kan door zonlicht verkleuren. Koel bewaren ook, liefst in de kelder.

Crèmelikeuren (zoals Baileys) kunnen boven 25°C gaan schiften; de room hierin vormt na jaren bovendien vieze, maar ongevaarlijke smaakstoffen. Omdat advocaat rauwe eieren en maar 14 procent alcohol bevat, moet je dat voorzichtiger bewaren. Ongeopend is het drankje jaren houdbaar omdat in een dichte fles geen bacteriën kunnen groeien.

Geopend moet advocaat in de koelkast en is dan officieel zes maanden houdbaar. Langer openstaande advocaat wordt klonterig en verliest smaak, maar heeft ons nog nooit ziek weten te maken. Voor alle zekerheid kun je advocaat na aanbreken invriezen in plastic.

Oude sterke drank over? Mits sterk genoeg is het bruikbaar als desinfectiemiddel of oplosmiddel om kruidenextracten te maken. Neem daarvoor bijvoorbeeld Strohrum, met 80 procent alcohol. Uiteraard kun je met oude sterke drank cake en andere baksels smaak geven of (met een percentage van meer dan 40 procent) flamberen.

Wat kun je doen met slechte wijn?

Hoe kan wijn zuur worden?

Hoe proeft bedorven wijn? – Wanneer een wijn slecht is geworden door dat hij te lang open is geweest, krijgt hij een zure smaak, een smaak die in de buurt komt van azijn en een scherp gevoel in je neusholtes achter laat zoals bijvoorbeeld mierikswortel ook kan doen.

Hoe smaakt slechte rode wijn?

Wanneer is rode of witte wijn bedorven? – So far, so good! Je hebt er alles aan gedaan om de wijn in de juiste condities te bewaren: top! Maar, wanneer is een wijn écht niet meer te drinken? Of met andere woorden: wanneer is wijn bedorven? Dat kun je zien, ruiken én proeven! Al raden we dat laatste niet echt aan 😉 Om te beoordelen of wijn niet meer goed is om te drinken, gebruik je dus je zintuigen.

Te beginnen met de ogen! Als de wijn er troebel uitziet en een vliesje achterlaat in de fles, dan is dit mogelijk een teken dat de wijn niet meer goed is. En we zeggen heel bewust mogelijk, omdat er ook wijnen bestaan die bewust troebel zijn.

Het enige verschil is dat die laatste wijnen bij het inschenken wel helder zijn van kleur. Dat brengt ons ook gelijk bij het volgende punt: de kleur van de wijn! Als een wijn in aanraking komt met zuurstof, vindt er oxidatie plaats. Hierdoor krijgt de wijn uiteindelijk een soort bruinige kleur.

Absoluut een teken dat de wijn niet meer geschikt is om te drinken. Nog een teken dat de wijn niet meer goed is, is als er bubbeltjes zichtbaar zijn. De bubbeltjes zijn een teken dat de wijn opnieuw is gaan fermenteren en dat geeft een zure smaak.

Genoeg reden om deze wijn niet meer te drinken. Je kunt ook ruiken of een wijn niet goed meer is. Soms kan er namelijk best een foutje in het productieproces voorkomen waardoor de wijn bij het openen niet lekker ruikt. De wijn is bijvoorbeeld te lang met zuurstof en/of warmte in aanraking geweest.

Hierdoor vindt er in de wijn een chemisch proces plaats waardoor de bacteriën kunnen groeien en deze azijnzuren gaan produceren. Bij het openen van de fles ruik je dan de scherpe geur van nagellakremover (aceton), verbrand rubber of zelfs rotte eieren.

Iewh! En tot slot de smaak. De smaak van een ‘bedorven’ wijn vergeet je nooit meer. Als je een slok neemt van een wijn die niet meer goed is, proef je azijn. Het is een scherpe en zure smaak. .

Kan een dichte fles wijn bederven?

HOE LANG IS WIJN HOUDBAAR? – Wijn bevat van nature conserveringsmiddelen zoals alcohol, zuur  en tannine. Om te zorgen dat de wijn wat langer houdbaar is, kan de wijnmaker sulfiet toevoegen. Dat beschermt extra tegen bederf en staat vermeld op het etiket. Je kunt:

  • Een geopende fles wijn 1-3 dagen bewaren
  • Ongeopende fles wijn 0-100 jaar bewaren (geen zorgen, we leggen het je zo uit!)
  • Frisse, fruitige witte wijn 1 jaar bewaren, tot de nieuwe oogst
  • Lichte rode wijn maximaal 1 jaar bewaren
  • Volle, houtgerijpte witte wijn 2-4 jaar bewaren
  • Krachtige rode wijn 3-6 jaar bewaren
  • Zoete witte wijn 2-10 jaar bewaren

Kan witte wijn vervallen?

Bewaren van een ongeopende fles witte wijn  – De meeste witte wijnen zijn perfect op smaak zodra ze op de markt komen. Enkele jaren wegleggen komt deze wijnen niet ten goede. Dat geldt zeker voor frisse en fruitige witte wijnen, die zijn op hun best als ze binnen een jaar worden geschonken. Volle en houtgerijpte wijnen kunnen tot vier jaar worden gelegd en zoete wijnen (dessertwijnen) tot tien jaar:

  • Frisse en fruitige witte wijnen: 1 jaar
  • Volle houtgerijpte witte wijnen: 2 tot 4 jaar
  • Zoete witte wijnen (dessertwijnen): 2 tot 10 jaar

Witte wijnen die een tijdje kunnen worden weggelegd zijn  Chardonnay  (houtgerijpt),  Riesling  en Sémillon.

Welke wijn kun je 18 jaar bewaren?

Tannine – Tannine komt uit de pitten en schillen van druiven en zorgt voor een stroef mondgevoel (met name aan je tandvlees) in rode wijnen. Sommige druiven hebben amper tannine, maar andere staan er bol van. Bekende voorbeelden zijn cabernet sauvignon, tannat en nebbiolo.

  • Een wijn met veel tannine, zoals een Bordeaux van een hoge kwaliteit, kun je dus langer bewaren;
  • Bovendien zal de tannine naar verloop van tijd rijpen en een zachter mondgevoel geven;
  • Wijnen kunnen na jaren rijping in de fles inderdaad interessanter én lekkerder worden, maar dit geldt slechts voor een handje vol wijnen;
See also:  Welke Wijn Bij Kreeftensoep?

Meer dan negentig procent van alle wijn kun je het beste binnen 1 of 2 jaar opdrinken.

Hoe lang kun je wijn met schroefdop bewaren?

Hoe lang kun je rode wijn bewaren met schroefdop?  – Een fles rode wijn met een schroefdop kan net zo lang worden bewaard als een fles wijn met een kurk. Dit is afhankelijk van het soort wijn zo’n twee tot tien jaar. Toch zijn de meeste rode wijnen bedoeld om meteen van te genieten en zijn daarom het lekkerst als je ze binnen drie jaar opdrinkt. .

Hoe lang blijft een fles witte wijn goed?

Bewaren van een geopende fles witte wijn   – Onder invloed van zuurstof verandert een geopende wijn van smaak, soms al na een dag. De wijn oxideert en krijgt een zure geur en smaak. Kou vertraagt dat proces. Zet een aangebroken fles witte wijn daarom in de koelkast.

Een droge witte wijn blijft zo nog tot een dag of vier op smaak, een zoete witte wijn tot vijf dagen. Geen paniek dus als die fles heerlijke  Pinot Grigio  of  Sauvignon Blanc  vandaag niet leeg komt, u kunt er morgen of overmorgen ook nog van genieten.

En is het niet in het glas, dan wel in een saladedressing.

Waarom wordt wijn zuur?

Waarom smaakt wijn soms zuur? – De meest voorkomende reden waarom een wijn zuur of zurig smaakt, is omdat hij gemaakt werd van onrijpe druiven. Merkwaardig genoeg verneem je daar in wijnrecensies zelden iets over. Je wordt er bestookt met allerhande aroma’s van allerhande vruchten, maar over de rijpheid van de vruchten waarvan die wijn gemaakt werd, wordt niets gezegd.

Nochtans is dat veel belangrijker voor de kwaliteit van een wijn dan de vraag of hij naar aardbei of framboos smaakt. Bij industriële wijnen – die het grootste deel van de markt uitmaken – zijn de aroma’s die wijnkenners zo trots in een wijn ontdekken, trouwens meestal kunstmatig, afkomstig van gearomatiseerde gisten.

Maar dit terzijde. De basisvoorwaarde voor een goede wijn is dat het basisingrediënt ervan rijp is. Wat overigens geldt voor alle vruchten: pas als ze rijp zijn – met een mooi evenwicht tussen zoet, zuur en bitter – vinden we ze lekker. Onrijpe vruchten smaken onaangenaam zuur.

En dat geldt ook voor wijndruiven, en dus voor wijn. Maar waarom plukt een wijnbouwer onrijpe druiven, als hij weet dat zijn wijn daardoor zurig zal zijn? Soms heeft hij geen andere keuze door het weer. Zoals alle vruchten hebben druiven warmte en zon nodig om mooi rijp te worden.

Als het weer te koud en/of te nat is, rijpen ze niet goed. En als die rijpheid in september of oktober nog altijd niet bereikt werd, is de wijnbouwer wel verplicht om te oogsten. Omdat het weer vanaf dan alsmaar kouder wordt en de kans op regen vergroot. Er kan ook een andere reden zijn waarom druiven onrijp geplukt worden: omdat het wijndomein mikt op kwantiteit in plaats van op kwaliteit.

  • Hoe meer wijn een domein wil verkopen, hoe meer druiven er moeten geproduceerd worden;
  • Maar ook hoe minder rijp die druiven zullen zijn;
  • Vandaar dat goede wijnbouwers hun stokken kort snoeien en zelfs vroegtijdig druiventrossen verwijderen om de resterende trossen beter rijp te laten worden;

Naast goed weer is beheersing van de druivenproductie een basisvoorwaarde om rijpe druiven te bekomen. Maar los van de rijpheid of onrijpheid van de druiven, kan een wijn ook zuur worden doordat er iets misloopt tijdens het wijnmaakproces. Zo kan een wijn de gevreesde “azijnsteek” krijgen.

  • Met de huidige mogelijkheden van de oenologische wetenschap komt dat normaal niet meer voor;
  • Maar met de trend naar natuurlijke wijnen duikt het soms weer op, omdat een wijnbouwer beslist heeft de wijn zijn “natuurlijke gang” te laten gaan, zonder analyse of controle;

Daardoor kan het ook gebeuren dat een wijn vroegtijdig oxideert en een vlakke, zurige smaak ontwikkelt, omdat hij onvoldoende werd afgeschermd van zuurstof. Ten slotte nog een goede raad: een wijn kan ook zuur worden omdat hij te lang in uw kelder ligt.

Hoe ouder hoe beter de wijn?

Hoe ouder hoe beter – We hebben allemaal wel eens gehoord dat oudere wijn beter zou zijn. Maar is dit eigenlijk wel de waarheid? Er zijn in werkelijkheid meer wijnen die niet goed tegen het ouder worden kunnen dan wijnen die wel beter worden naarmate de jaren vorderen (slechts 3% van de totale markt).

Hoe oud is wijn?

De geschiedenis van de wijnbouw gaat duizenden jaren terug. Het is een bijzonder rijke geschiedenis. Immers, wijn is van het prille begin af aan nauw verbonden geweest met cultuur in de breedste zin des woords. Met eten en drinken, met religie, met kunst, maar ook met de vormgeving van het landschap.

  • Kortom: wijn is een cultuurhistorisch fenomeen bij uitstek;
  • Na een langzame ontwikkeling gedurende vele eeuwen zal de 19e eeuw plotseling een grote sprong voorwaarts te zien geven op het vlak van kwaliteit;

De parallel met de ontwikkeling van de techniek in diezelfde eeuw is verbluffend. Meer nog dan de 19e is het de tweede helft van de 20e eeuw geweest waarin de wijnbouw wereldwijd een even ingrijpende als adembenemende verandering heeft ondergaan. Als gevolg daarvan zijn er nooit eerder zo veel goede wijnen geproduceerd als juist nu! De geschiedenis van wijn in zevenmijlslaarzen.

Hoe het begon Wijnbouw is naar alle waarschijnlijkheid ontstaan in het Nabije Oosten, in Mesopotamië of in de Kaukasus. In die laatste regio claimt Georgië het oudste wijnland ter wereld te zijn met een wijnbouwtraditie die 7000 jaar teruggaat! De geschiedenis van wijn is begonnen op het moment waarop men ontdekte dat men de vruchten van een wilde kruipplant tot een roesverwekkende drank kon laten vergisten.

Door die wilde plant te veredelen en te geleiden werden de resultaten steeds beter. De wijnbouw begon zich al spoedig te verspreiden over Klein Azië en Griekenland, en, door toedoen van Phoeniciërs en Grieken, langs de kusten van Zwarte en de Middellandse Zee.

In de Bijbel wordt wijn op talloze plaatsen vermeld. Bijna altijd gebeurt dat in positieve zin, met als beruchte uitzondering de dronkenschap van Noach. Wellicht de meest tot de verbeelding sprekende vermelding is die in Johannes 2, gewijd aan Jezus’ eerste wonder.

Hij veranderde op de bruiloft te Kana immers water in wijn. En niet zomaar wijn! Romeinse beschavingsdrang Voor de verspreiding van de wijncultuur in het grootste deel van Europa zijn de Romeinen verantwoordelijk geweest. Als bezetters weliswaar, maar toch.

Vrijwel alle klassieke Europese wijngebieden hebben hun ontstaan aan hen te danken, van Bordeaux tot Roemenië en van Catalonië tot de Moezel. Zij waren ook de eersten die bepaalde wijnen met naam en toenaam vermeldden, met als beroemdste de Falerner.

Het ging overigens wel vaak om wijnen die met allerhande middelen ‘op smaak’ gebracht werden. De kennis van de wijnmakers stond in deze tijd namelijk op een laag peil, althans naar de maatstaven van vandaag. Hoe men een wijn op een natuurlijke manier kon conserveren wist men niet.

Toevoeging van honing, kruiden (à la glühwein) of hars (zoals nog altijd in retsina!) bood echter uitkomst. Met dank aan de monniken Na de ondergang van het Romeinse rijk volgde een periode van grote turbulentie, met invallen van Hunnen en volksverhuizingen.

De wijnbouw heeft deze ‘duistere’ periode enkel kunnen overleven dankzij de inspanningen van kloosters. In de christelijke eredienst kon men niet zonder wijn, dus er rustte op de monniken een bijna heilige plicht om de kennis van het wijnmaken te bewaren.

  1. Ze hebben dat tot eind 18e eeuw gedaan! Vanaf de 9e eeuw, toen de wijnliefhebbende keizer Karel de Grote (Charlemagne) het in een groot deel van West Europa voor het zeggen had, kwam de expansie van de wijnbouw goed op gang;
See also:  Welke Wijn Bij Risotto Met Paddenstoelen?

Hij stimuleerde de bouw van nieuwe kloosters en daarmee de verbreiding van de wijnbouw in delen van het huidige Duitsland en Frankrijk. In de Bourgogne bijvoorbeeld, waar een van de beroemdste witte wijngaarden nu zijn naam draagt, Corton-Charlemagne. Weer wat later droeg de opkomst van de steden en de burgerij bij tot een verdere bloei van wijnbouw en wijnhandel.

  • Mede dankzij een tijdelijke opwarming van het klimaat in Europa bereikte de aanplant van druivenstokken rond 1500 zelfs een recordomvang;
  • Ter illustratie: in Duitsland was in die tijd drie keer zo veel wijngaard aangeplant als nu! Schepen en flessen Rond 1600 deed zich een interessant verschijnsel voor;

Hollanders en Engelsen gingen zich toen op grote schaal bezighouden met de internationale wijnhandel. En ze gingen in hoge mate bepalen wat voor wijn een streek diende te produceren. Zie de Beneden Loire en Muscadet, zie Cognac, Bergerac, Bordeaux, Port en Jerez.

  • Marktgericht denken in de wijnbouw is van alle tijden;
  • Tot in de 18e eeuw werd alle wijn getransporteerd en bewaard in vaten;
  • De bewaarmogelijkheden waren daardoor uiterst beperkt;
  • Het gebruik van goed afsluitbare flessen zou daar echter verandering in brengen;

Het zal geen verbazing wekken dat die flessen vooral gebruikt werden voor topwijnen. Daartoe behoorden onder meer de wijnen van de huidige Premiers Crus in Bordeaux, met voorop Château Haut-Brion. Flessen werden in die tijd met de mond geblazen. Met één keer uitblazen kon een glasblazer een fles vormen met een inhoud van ongeveer 75 centiliter.

Later zou dit de standaardmaat worden. Ondertussen had men in Midden Europa en in Duitsland ontdekt dat een late oogst in combinatie met edele rotting (botrytis) fantastische zoete wijnen kan opleveren. En in de Champagne ontwikkelde men een procédé om wijn met bruisende belletjes te maken? Tegenslag en vooruitgang De 19e eeuw was voor de wijnbouw de eeuw van de van grote hoogte- en dieptepunten.

Het was de eeuw van de drie grote plagen, oïdium, meeldauw en druifluis, alle afkomstig uit Amerika. Vooral de gevolgen van de druifluis, phylloxera vastatrix, in het laatste kwart van de eeuw, waren zeer ingrijpend. Deze luis tast de wortels zo zeer aan dat de planten sterven.

In heel Europa dreigden wijngaarden voorgoed te verdwijnen bij gebrek aan effectieve bestrijdingsmiddelen. De enige remedie bleek – en is nog steeds – het enten van Europese druivenplanten op resistente Amerikaanse (!) onderstokken.

Als gevolg van de phylloxera veranderde de Europese wijnbouw ingrijpend. Hele gebieden verdwenen, andere werden met nieuwe druivensoorten heraangeplant. Soms met betere, soms met productievere? Ook worden nieuwe gebieden ontwikkeld om de schade te compenseren.

Zie bijvoorbeeld de Languedoc en Algerije. En zie Rioja, waar wijnmakers uit Bordeaux hun toevlucht zochten. De 19e eeuw is ook de eeuw van de techniek en industrialisering. De groei van de steden en de aanleg van spoorwegen veroorzaakten nieuwe behoeften en mogelijkheden.

Wijngebieden die eerder slechts voor eigen behoefte hadden geproduceerd, veranderden door de ontsluiting plotseling in regio’s met nationale betekenis. De Languedoc is in dit opzicht al weer een schoolvoorbeeld. In de 19e eeuw is ook de grondslag gelegd voor de moderne oenologie, de wetenschap van de wijnbereiding.

Dat gebeurde door de Franse geleerde Louis Pasteur. Van de vele ontdekkingen die hij deed is die van het hoe en waarom van de alcoholische gisting wellicht de belangrijkste. Herkomst doet er toe Eind 19e begin 20e eeuw groeide het besef dat namen van herkomstgebieden beschermd moesten worden tegen misbruik.

In Frankrijk resulteerde dat in 1935 in de creatie van appellations d’origine contrôlées. Weliswaar waren eeuwen eerder al individuele gebieden als Chianti en de Douro (de portstreek) door regelgeving afgebakend en beschermd, op nationaal vlak had Frankrijk de primeur.

  • Andere landen zouden dit voorbeeld volgen;
  • Het belang van individuele eigenschappen van een wijn is in de loop van de 20e eeuw alleen nog maar groter geworden;
  • Behalve het herkomstgebied werd ook de naam van de producent een indicatie voor de kwaliteit;

Na de Tweede Wereldoorlog ging de individuele, zelf bottelende producent geleidelijk aan de plaats innemen van de handelshuizen die in de regel verschillende basiswijnen, afkomstig van diverse producenten, mengden tot één standaardwijn. Dit betekende automatisch een grotere diversiteit in het aanbod.

De 20e eeuw is, meer nog dan de 19e, de eeuw van de techniek geweest. Zowel in de wijngaard als in de kelder. Trefwoorden: rationalisatie, mechanisatie, controle van het totale productieproces. Zo lang techniek geen doel op zich is, maar dient als ondersteuning van wat de natuur te bieden heeft – het terroir (bodem, klimaat, ligging) – en van de intuïtieve creativiteit van de wijnmaker, dan is dat een goede zaak.

Dankzij beter wijngaardbeheer zijn de opbrengsten fors gestegen. In de kelder hebben het gebruik van roestvrij staal en temperatuurcontrole gezorgd voor een gemiddeld veel hoger kwaliteitsniveau. De Nieuwe Wereld heeft in dit opzicht de Oude de weg gewezen.

Opkomst van de Nieuwe Wereld De Nieuwe Wereld is de verzamelnaam voor al die wijnlanden die buiten Europa en het Middellandse Zeegebied liggen. Nieuw is in dit geval nogal betrekkelijk, want tal van landen kennen een wijngeschiedenis die een paar eeuwen oud is.

De introductie van de wijnbouw gebeurde door de Spanjaarden in hun kolonies in Zuid- en Midden-Amerika, door de Nederlanders in Zuid-Afrika, en door de Engelsen in Noord-Amerika en Australië. Maar, ere wie ere toekomt, Fransen, Italianen en Duitsers waren meestal de echte pioniers op het gebied van het daadwerkelijke wijnmaken.

In de tweede helft van de 19e eeuw ontstond er in landen als Australië, Chili en Californië een wijnindustrie met een serieuze omvang. De productie was meestal alleen voor de lokale behoefte en de warmte in sommige landen van invloed op de stijl van de wijnen.

Die waren vaak alcoholisch en zoet. Net als in Europa kende men ook de nodige ups en downs, met als beruchtste voorbeeld de Drooglegging in Amerika. De internationale doorbraak is van recente datum. De opkomst van de Nieuwe Wereld begon pas eind jaren ’70 begin jaren ’80.

Daarna is het stormachtig gegaan, en wel met fruitige, soepele wijnen. Door toepassing van technische middelen kon men namelijk wijnen gaan produceren die voldeden aan de internationale smaak. Marktgericht, niet gehinderd door tradities en regels.

Herkomstbenamingen zijn enkel geografisch bepaald, zonder verdere voorschriften met betrekking tot de manier van wijnmaken. Men kan dus naar hartelust experimenteren. In de regel brengen producenten in de Nieuwe Wereld voor de consument makkelijk herkenbare ‘varietalwijnen’, d.

  1. gemaakt van één bepaalde druivensoort;
  2. In Europa heeft dit concept inmiddels ook op brede schaal ingang gevonden;
  3. Omgekeerd is de meest recente trend buiten Europa er een waarbij de herkomst van de wijn steeds belangrijker wordt;

Of: hoe terroir en techniek elkaar prima aanvullen. Klimaatverandering Zowel in Europa als daarbuiten lijkt de wijnbouw momenteel te maken te krijgen met klimaatverandering, lees: hogere temperaturen. In hoeverre dit een tijdelijk verschijnsel is of een permanent, is nog de vraag.

Hoe maak je wijn lekkerder?

Trucje – De truc? Voeg een snufje zout toe aan het glas wijn. Er wordt namelijk gezegd dat een beetje zout de smaken van een goedkope wijn beter in balans brengt en hem daardoor lekkerder laat smaken. Handig, want het zoutvaatje is in ieder keuken wel te vinden.

Adblock
detector