Van Welk Fruit Wordt Wijn Gemaakt?

Van Welk Fruit Wordt Wijn Gemaakt

PERSING – Na de pluk worden de druiven gekneusd (geperst) en meestal geheel ontdaan van de steeltjes. In de steeltjes zit veel tannine, waardoor de wijn wrang wordt. Door het kneuzen komen de smaakstoffen die in en onder de schil van de druif zitten vrij.

Het druivensap dat door het kneuzen ontstaat, heet most. Door steeltjes, pitten en schillen een poos in het sap te laten weken, komen er meer zuren en tannine in het sap terecht. Om rode wijn te krijgen weken de schillen 24 uur in de most.

Voor rosé geldt dat de schillen 8 tot 14 uur moeten weken. Hoe langer de schillen van in de most weken, hoe donkerder de rosé van kleur wordt!.

Waar is wijn van gemaakt?

Wijn wordt gemaakt in een wijnmakerij. Zo simpel is het. Daarnaast wordt wijn ook vaak gemaakt in een wijngoed, wijngaard of wijndomein. Toegevoegd na 19 uur: Wikipedia Een wijnboer is een bewerker van landbouwgrond die zich heeft gespecialiseerd in het cultiveren van de wijnstok waarvan de vruchten (de druiven) bestemd zijn voor de productie van wijn. Bronnen: https://nl. wikipedia. org/wiki/Lijst_van_wi. https://www. bythegrape. nl/blogs/columns/wo. https://www. google. nl/search?num=30&site=&.

Hoe komt fruitsmaak in wijn?

Olijven, cacao, kersen, kattenpis, buxus en vanille. Ben jij deze woorden ook wel eens tegengekomen op een wijnetiket of proefnotitie? Voegt de wijnboer deze smaken dan gewoon toe aan de wijn? Nee, dat mag hij niet! Hoe wijn dan aan al die verschillende geuren komt? Dat heeft te maken met het druivenras, het wijn maken en het rijpen van de wijn.

  1. De definitie van wijn luidt: De drank die door alcoholische gisting wordt verkregen uit het sap van druiven;
  2. Tja, die druiven zijn dus echt heel belangrijk;
  3. De geur en smaakstoffen zitten aan de binnenkant van de schil van de druif;

Wanneer de druif nog aan de wijnrank hangt zal hij vooral in die laatste periode veel zon moeten pakken om goed rijp te worden. Tijdens deze periode neemt de concentratie aan geur en smaakstoffen het meeste toe. Tijdens de alcoholische gisting, wanneer suiker door gist wordt omgezet in alcohol, komen de geur- en smaakstoffen goed los.

  1. Ook draagt elk druivenras wilde gistcellen met zich mee, die op hun beurt weer geur en smaak afgeven;
  2. Rook, vanille en zoethout zijn o;
  3. smaken die aan de wijn worden afgegeven wanneer de wijn ligt te rijpen (=ouderen);

Dit kan op rvs, op eikenhouten vaten en op fles. De geur van de wijn kan tijdens deze fase ook veranderen, dit komt door de tannine die zachter wordt en zich gaat ontbinden in andere aroma’s (=geurstoffen). Elk druivenras (er zijn er meer dan 1000! in Europa) heeft zijn eigen specifieke kenmerk.

  1. Zo zal een wijn gemaakt van het druivenras sauvignon blanc vaak de al eerder genoemde buxus vertonen en het druivenras gewurztraminer staat bekend om zijn lychee en rozengeur;
  2. Dit is de reden waarom we wijn proeven en beoordelen: Bezit hij die eigenschappen waar hij zo bekend om staat;

En natuurlijk omdat we het ook héél lekker vinden 😉 Houdt jij van gezelligheid en wil jij ook leren benoemen wat je ruikt en proef, zodat je nóg meer van wijn kunt genieten? Ik geef wijncursussen op verschillende niveaus. Neem eens een kijkje op mijn website www.

Waar is witte wijn van gemaakt?

Witte wijn – Wordt witte wijn dan automatisch van witte druiven gemaakt? Niet dus. Witte wijn kan ook van blauwe druiven gemaakt worden. Zoals eerder gezegd zorgt de schil voor de rode kleur. Voor witte wijn wordt de schil uit de most verwijderd waardoor er geen rode kleur aanwezig is.

Hoe wordt wijn gemaakt?

Is wijn van druiven gemaakt?

OOGST – Het productieproces van wijn begint met het oogsten van de druiven. Het oogsten gebeurt machinaal of met de hand. Glooiende vlakke wijngaarden kunnen machinaal geoogst worden, steile en moeilijk begaanbare gaarden worden altijd met de hand geoogst.

Welke 5 soorten wijn zijn er?

Hoe heet de geur van wijn?

De geur van wijn – het aroma of bouquet – is een van zijn aantrekkelijkste eigenschappen. Het bijzondere is dat wijn naar zóveel meer kan ruiken dan naar verse druiven alleen. Wijnaroma’s zijn heel divers en kunnen enorm complex zijn. Hierbij geldt dat het geheel groter is dan de som der delen. Aroma’s kunnen bijvoorbeeld veel prijsgeven over het druivenras, de natuurlijke herkomst en de manier waarop de wijn is gemaakt. Wijnaroma’s zijn te verdelen in drie hoofdgroepen, met een vierde categorie voor foute geuren: .

Is rode wijn altijd droog?

Merendeel rode wijnen zijn droge wijnen – Vergis u niet, het overgrote merendeel van de rode wijnen zijn allemaal droge wijnen. In dit geval is nagenoeg alle aanwezige suiker bij de gisting omgezet in alcohol. Dit zorgt er voor dat er weinig restsuikers overblijven waardoor de rode wijn een droge smaak krijgt.

Het feit dat de meeste rode wijnen over een droog karakter beschikken betekent uiteraard niet dat er ook geen zoete varianten bestaan. Bij deze rode wijnen is er gebruik gemaakt van druiven die meer suiker bevatten.

Deze grote hoeveelheid suikers kan tijdens de gisting niet volledig worden omgezet waardoor er een zoete toets behouden blijft. Of u nu precies de voorkeur geeft aan een droge of een eerder zoete rode wijn is uiteraard aan u de keuze.

Wat ruik je in wijn?

Leren hoe je wijn moet ruiken – Sluit je ogen en steek je neus helemaal in het glas. Adem diep in en ga na welke geuren je herkent. Een fout antwoord bestaat niet. Bij een witte wijn kun je bijvoorbeeld bananen, citroenschil, ananas of zelfs de geur van het strand ruiken.

  • Bij een rode wijn ruik je misschien pruimen, kersen, aardbeien, pepers, pruimen of tobacco;
  • Wellicht zeg je alleen druiven: ook dat is prima;
  • Je hersenen herkennen alleen geuren die in je geheugen zitten;
  • Geuren die je niet kent of niet vaak hebt geroken, komen dus niet naar boven;

Dat is de reden waarom mensen aan dezelfde wijn kunnen ruiken en toch andere dingen benoemen. Door te ruiken aan wijn, kun je ook vaststellen of er iets mis is met het drankje in het glas. Een wijn die naar kurk smaakt, is niet prettig om te drinken. Het kan dan zijn dat de wijn ruikt naar natte kranten, een beschimmelde kelder, oude natte doeken of een natte hond.

  1. Als je niet zeker bent, vraag dan gerust aan je gezelschap of zij hetzelfde ruiken;
  2. Wees nooit bang om aan de ober te vragen wat hij of zij ervan vindt;
  3. Een wijn die naar kurk smaakt, zou vervangen moeten worden;
See also:  Welke Wijn Bij Scholfilet?

Wijn kan overigens uitsluitend naar kurk kan smaken indien de fles verzegeld was en er een echte kurk op heeft gezeten. Als er gebruik is gemaakt van een schroefdop of een plastic kurk, kan er nooit sprake zijn van een kurksmaak. We hebben geroken aan de wijn, dus onze smaakpapillen zijn er klaar voor.

Is rosé rode wijn?

Rosé is een wijnsoort, net als rode en witte wijn. In tegenstelling tot rode wijn, is rosé een jonge wijn en hoeft het niet jaren op de plank te liggen. De grootste producenten zijn Frankrijk, Spanje en Italië, maar ook veel andere delen van de wereld hebben naast rode en witte wijnen een rosévariant.

Hoe wordt rode wijn rood?

Rode wijn – Dat rode wijn van blauwe druiven gemaakt wordt, moeten we je niet meer vertellen. Het verschil tussen de kleur van de wijn zit in het productieproces. Bij rode wijn worden de druiven geplet of grof gemalen waardoor een puree van druivensap met pulp en schil gemaakt kan worden.

  1. Maar de rode kleur van de wijn komt pas bij het fermenteren tot stand: de kleurstof van de druivenschillen, -pitten en -stelen komt op dat moment in de vloeistof terecht;
  2. Dus hoe roder de wijn, hoe langer de schillen in de most gelegen hebben;

Sap dat nog niet gefermenteerd is, wordt most genoemd. Van Welk Fruit Wordt Wijn Gemaakt Het cliché “hoe donkerder de wijn, hoe beter”, klopt niet altijd. De Pinot Noir druif heeft een dunne schil waardoor die veel minder kleurstof afgeeft, wat resulteert in een minder rode kleur, maar het levert wel een rode wijn met veel complexiteit op. Andere bekende blauwe druiven zijn: Merlot, Cabernet Sauvignon, Grenache, Malbec, Tempranillo en Sangiovese.

Waar is rosé van gemaakt?

Kleur van rosé wijn – Rosé wijn wordt gemaakt van rode of blauwe druivensoorten. Rode druiven hebben na het persen een kleurloos sap. Eigenlijk geeft de schil van de druif de kleur af als deze een bepaalde tijd in het mengsel ligt. Zo ontstaat rosé. Als je langer wacht krijg je zelfs rode wijn.

Wat is tannines?

Wat zijn tannines? – Tannine is een chemische bouwsteen die je in zowel witte als rode wijn terugvindt en die mee de kleur, smaak en structuur van de wijn bepaalt. Het woord is afkomstig van het Latijnse ‘tannare’ dat ‘looien’ betekent, waardoor het ook wel eens de naam ‘looizuur’ meekrijgt.

Hoe zijn druiven gemaakt?

Kruising – De druiven worden gekruist bij een veredelingsbedrijf. Dit is een bedrijf die de eigenschappen van planten onderzoekt en verandert. Het kruisen van de twee druivensoorten gebeurt door de zaadjes van de twee soorten samen te voegen. Hierdoor ontstaat een nieuw soort druif.

Hoe maak je rosé?

ROSÉ – De zomer: bij uitstek het seizoen om met enige regelmaat een koel flesje rosé open te trekken. Er blijken echter wel hardnekkige misverstanden te bestaan over wat rosé nu precies is en hoe rosé gemaakt wordt. Om met het meest voorkomende misverstand te beginnen: rosé wordt niet gemaakt door witte en rode wijn te mengen…. (uitzondering op deze regel is rosé Champagne, maar dat is weer een ander verhaal).

Hoe maak je rosé dan wel?   Voordat we in de verschillende productiemethoden duiken is het handig om eerst uit te leggen waar de roze kleur van een rosé vandaan komt. Deze heeft dezelfde herkomst als de rode kleur van rode wijn: de schillen van blauwe druiven.

Voor bijna alle blauwe druiven geldt dat zij kleurloos vruchtvlees hebben en daarmee dus wit sap. De kleur zit puur in de schil van de druiven. Door blauwe druiven te kneuzen (stuk te maken) en/of te persen komt het witte sap in contact met de gekleurde schillen. Er zijn veel verschillende manieren om roze druivensap te maken voor de productie van rosé. De vier meest voorkomende methoden zijn de volgende:

  • Korte inweking, ook wel ‘saignée’ genoemd. Bij deze methode maakt de wijnboer tegelijkertijd rode wijn en rosé. De most van de blauwe druiven (most is ongegist druivensap, hier met de schillen en pitten enz. er nog in) gaat hierbij in de gistkuip. Op dit moment heeft het sap kort contact gehad met de schillen, waardoor het al enige kleur (en aroma’s) uit de schillen heeft opgenomen.

    Hierbij neemt het sap langzaamaan de kleurstoffen uit de schillen op en kleurt het sap rood. Hoe meer contact het sap met de schillen heeft, hoe roder het sap wordt. Van blauwe druiven kun je in principe dus zowel witte wijn als rosé als rode wijn maken.

    De wijnboer zet voor de gisting begint eerst een kraantje onderin de gistkuip open. Hierdoor stroomt een deel van het roze gekleurde druivensap uit de gistkuip. Hierdoor bevinden zich in de gistkuip nu verhoudingsgewijs meer schillen (en evt pitten) in het resterende druivensap, waardoor de wijnboer van deze most een meer geconcentreerde rode wijn kan maken.

  • Directe persing. Na de oogst en het ontstelen worden de blauwe druiven direct geperst. Hierdoor is er kort contact tussen het sap en de schillen van de druiven. Het sap kleurt hierbij roze. Van dit sap maakt men vervolgens rosé. Deze methode wordt veel gebruikt in de Franse wijnstreek Loire, bijvoorbeeld voor de Rosé d’Anjou.
  • Langer schilcontact. Na de oogst en ontstelen worden de blauwe druiven niet direct geperst, maar eerst gekneusd waardoor het sap in contact komt met de schillen. Men laat deze most korte tijd op lage temperatuur staan, zodat de most niet gaat gisten en wel wat van de kleurstoffen van de schillen kan opnemen.

    Het weggelopen roze sap vangt de wijnboer op en hiervan maakt hij vervolgens een rosé wijn. Deze methode geeft soepele, frisse en fruitige rosés en wordt veel toegepast door wijnboeren in bijvoorbeeld de Franse wijnstreken Provence en Tavel.

    Hierna perst men de most, waarna je roze sap overhoudt. Daarvan maakt men de rosé.

  • Druiven mengen. Zoals gezegd is het niet toegestaan om rode en witte wijn te mengen, maar rode en witte druiven mag men wel mengen. Bij deze methode gaan rode en witte druiven samen in één gistkuip, waarna ze als één massa geperst worden. Ook dit levert rosé op. Deze methode komt in Duitsland wel eens voor; deze wijnen heten Schillerwein of Rotling.

Na al deze methoden zit je met roze druivensap. Hoe maak je daar verder nou een rosé van? Dit gaat eigenlijk hetzelfde in zijn werk als het maken van een witte wijn. Om te beginnen zit je met een wat troebel sap. Dit laat men korte tijd (12 tot 24 uur) tot rust komen, waardoor de vaste bestanddelen die in het sap zitten naar beneden zakken. Hierdoor kan het sap van de vaste bestanddelen gescheiden worden. Aan dit sap worden, indien nodig en toegestaan, soms nog suikers of zuren toegevoegd.

Hierna gaat het sap gisten, meestal gebeurt dit in een gistkuip van roestvrijstaal, polyester of beton. Als de gisting voltooid is, wordt de wijn overgepompt naar een opslagtank. De wijn blijft enige tijd in deze tank om te stabiliseren.

Eventuele resterende onzuiverheden zakken nu naar de bodem. Op dit punt kunnen ook nog stoffen toegevoegd worden, zoals bijvoorbeeld sulfiet om de wijn beter houdbaar te maken. Hierna wordt de wijn gefilterd en gebotteld. Omdat rosé doorgaans jong gedronken wordt, is de wijn op dit punt klaar om verkocht te worden. En om gekoeld en wel op dat terrasje opengetrokken te worden…  (juni 2013) –> Syrah Etcetera No-nonsense wijnschrijverij.

Wat zit er allemaal in rode wijn?

Voedingswaardetabel van rode wijn per 100 gram:

Per 100 g / ml Wijn ( rood ) ADH*
Jodium (ug) 7,4 4,93%
Magnesium (mg) 10 3,33%
Koper (mg) 0,1 11,11%
Selenium (ug) 0,2 0,36%

.

Hoe maakten ze vroeger wijn?

Hoe het begon – De eerste wijn vond waarschijnlijk zijn oorsprong in het Nabije Oosten, in Mesopotamië (het huidige Irak en het noordoosten van het huidige Syrië) of in de Kaukasus. Georgië claimt het oudste wijnland ter wereld te zijn: de wijnbouwtraditie zou in dit land zo’n 7000 jaar teruggaan! Wijn ontstond toen men erachter kwam dat je de vruchten van een wilde kruipplant kon laten vergisten en daardoor een drank kreeg die roesverwekkend is.

  1. Vanaf het moment dat deze kennis er is, is de kruipplant verbouwd met als doel om wijn te produceren;
  2. Het duurde niet lang voordat wijn zich verspreidde: Klein-Azië maakte er al snel kennis mee, evenals Griekenland;

De Grieken en Phoeniciërs zorgde er vervolgens voor dat ook de landen langs de Zwarte en de Middellandse Zee kennismaakten met wijn.

Hoe werd vroeger wijn gemaakt?

De geschiedenis van de wijnbouw gaat duizenden jaren terug. Het is een bijzonder rijke geschiedenis. Immers, wijn is van het prille begin af aan nauw verbonden geweest met cultuur in de breedste zin des woords. Met eten en drinken, met religie, met kunst, maar ook met de vormgeving van het landschap.

Kortom: wijn is een cultuurhistorisch fenomeen bij uitstek. Na een langzame ontwikkeling gedurende vele eeuwen zal de 19e eeuw plotseling een grote sprong voorwaarts te zien geven op het vlak van kwaliteit.

De parallel met de ontwikkeling van de techniek in diezelfde eeuw is verbluffend. Meer nog dan de 19e is het de tweede helft van de 20e eeuw geweest waarin de wijnbouw wereldwijd een even ingrijpende als adembenemende verandering heeft ondergaan. Als gevolg daarvan zijn er nooit eerder zo veel goede wijnen geproduceerd als juist nu! De geschiedenis van wijn in zevenmijlslaarzen.

  1. Hoe het begon Wijnbouw is naar alle waarschijnlijkheid ontstaan in het Nabije Oosten, in Mesopotamië of in de Kaukasus;
  2. In die laatste regio claimt Georgië het oudste wijnland ter wereld te zijn met een wijnbouwtraditie die 7000 jaar teruggaat! De geschiedenis van wijn is begonnen op het moment waarop men ontdekte dat men de vruchten van een wilde kruipplant tot een roesverwekkende drank kon laten vergisten;

Door die wilde plant te veredelen en te geleiden werden de resultaten steeds beter. De wijnbouw begon zich al spoedig te verspreiden over Klein Azië en Griekenland, en, door toedoen van Phoeniciërs en Grieken, langs de kusten van Zwarte en de Middellandse Zee.

In de Bijbel wordt wijn op talloze plaatsen vermeld. Bijna altijd gebeurt dat in positieve zin, met als beruchte uitzondering de dronkenschap van Noach. Wellicht de meest tot de verbeelding sprekende vermelding is die in Johannes 2, gewijd aan Jezus’ eerste wonder.

Hij veranderde op de bruiloft te Kana immers water in wijn. En niet zomaar wijn! Romeinse beschavingsdrang Voor de verspreiding van de wijncultuur in het grootste deel van Europa zijn de Romeinen verantwoordelijk geweest. Als bezetters weliswaar, maar toch.

Vrijwel alle klassieke Europese wijngebieden hebben hun ontstaan aan hen te danken, van Bordeaux tot Roemenië en van Catalonië tot de Moezel. Zij waren ook de eersten die bepaalde wijnen met naam en toenaam vermeldden, met als beroemdste de Falerner.

Het ging overigens wel vaak om wijnen die met allerhande middelen ‘op smaak’ gebracht werden. De kennis van de wijnmakers stond in deze tijd namelijk op een laag peil, althans naar de maatstaven van vandaag. Hoe men een wijn op een natuurlijke manier kon conserveren wist men niet.

  1. Toevoeging van honing, kruiden (à la glühwein) of hars (zoals nog altijd in retsina!) bood echter uitkomst;
  2. Met dank aan de monniken Na de ondergang van het Romeinse rijk volgde een periode van grote turbulentie, met invallen van Hunnen en volksverhuizingen;

De wijnbouw heeft deze ‘duistere’ periode enkel kunnen overleven dankzij de inspanningen van kloosters. In de christelijke eredienst kon men niet zonder wijn, dus er rustte op de monniken een bijna heilige plicht om de kennis van het wijnmaken te bewaren.

  • Ze hebben dat tot eind 18e eeuw gedaan! Vanaf de 9e eeuw, toen de wijnliefhebbende keizer Karel de Grote (Charlemagne) het in een groot deel van West Europa voor het zeggen had, kwam de expansie van de wijnbouw goed op gang;

Hij stimuleerde de bouw van nieuwe kloosters en daarmee de verbreiding van de wijnbouw in delen van het huidige Duitsland en Frankrijk. In de Bourgogne bijvoorbeeld, waar een van de beroemdste witte wijngaarden nu zijn naam draagt, Corton-Charlemagne. Weer wat later droeg de opkomst van de steden en de burgerij bij tot een verdere bloei van wijnbouw en wijnhandel.

Mede dankzij een tijdelijke opwarming van het klimaat in Europa bereikte de aanplant van druivenstokken rond 1500 zelfs een recordomvang. Ter illustratie: in Duitsland was in die tijd drie keer zo veel wijngaard aangeplant als nu! Schepen en flessen Rond 1600 deed zich een interessant verschijnsel voor.

Hollanders en Engelsen gingen zich toen op grote schaal bezighouden met de internationale wijnhandel. En ze gingen in hoge mate bepalen wat voor wijn een streek diende te produceren. Zie de Beneden Loire en Muscadet, zie Cognac, Bergerac, Bordeaux, Port en Jerez.

Marktgericht denken in de wijnbouw is van alle tijden. Tot in de 18e eeuw werd alle wijn getransporteerd en bewaard in vaten. De bewaarmogelijkheden waren daardoor uiterst beperkt. Het gebruik van goed afsluitbare flessen zou daar echter verandering in brengen.

Het zal geen verbazing wekken dat die flessen vooral gebruikt werden voor topwijnen. Daartoe behoorden onder meer de wijnen van de huidige Premiers Crus in Bordeaux, met voorop Château Haut-Brion. Flessen werden in die tijd met de mond geblazen. Met één keer uitblazen kon een glasblazer een fles vormen met een inhoud van ongeveer 75 centiliter.

  1. Later zou dit de standaardmaat worden;
  2. Ondertussen had men in Midden Europa en in Duitsland ontdekt dat een late oogst in combinatie met edele rotting (botrytis) fantastische zoete wijnen kan opleveren;
  3. En in de Champagne ontwikkelde men een procédé om wijn met bruisende belletjes te maken? Tegenslag en vooruitgang De 19e eeuw was voor de wijnbouw de eeuw van de van grote hoogte- en dieptepunten;

Het was de eeuw van de drie grote plagen, oïdium, meeldauw en druifluis, alle afkomstig uit Amerika. Vooral de gevolgen van de druifluis, phylloxera vastatrix, in het laatste kwart van de eeuw, waren zeer ingrijpend. Deze luis tast de wortels zo zeer aan dat de planten sterven.

In heel Europa dreigden wijngaarden voorgoed te verdwijnen bij gebrek aan effectieve bestrijdingsmiddelen. De enige remedie bleek – en is nog steeds – het enten van Europese druivenplanten op resistente Amerikaanse (!) onderstokken.

Als gevolg van de phylloxera veranderde de Europese wijnbouw ingrijpend. Hele gebieden verdwenen, andere werden met nieuwe druivensoorten heraangeplant. Soms met betere, soms met productievere? Ook worden nieuwe gebieden ontwikkeld om de schade te compenseren.

  1. Zie bijvoorbeeld de Languedoc en Algerije;
  2. En zie Rioja, waar wijnmakers uit Bordeaux hun toevlucht zochten;
  3. De 19e eeuw is ook de eeuw van de techniek en industrialisering;
  4. De groei van de steden en de aanleg van spoorwegen veroorzaakten nieuwe behoeften en mogelijkheden;

Wijngebieden die eerder slechts voor eigen behoefte hadden geproduceerd, veranderden door de ontsluiting plotseling in regio’s met nationale betekenis. De Languedoc is in dit opzicht al weer een schoolvoorbeeld. In de 19e eeuw is ook de grondslag gelegd voor de moderne oenologie, de wetenschap van de wijnbereiding.

  1. Dat gebeurde door de Franse geleerde Louis Pasteur;
  2. Van de vele ontdekkingen die hij deed is die van het hoe en waarom van de alcoholische gisting wellicht de belangrijkste;
  3. Herkomst doet er toe Eind 19e begin 20e eeuw groeide het besef dat namen van herkomstgebieden beschermd moesten worden tegen misbruik;

In Frankrijk resulteerde dat in 1935 in de creatie van appellations d’origine contrôlées. Weliswaar waren eeuwen eerder al individuele gebieden als Chianti en de Douro (de portstreek) door regelgeving afgebakend en beschermd, op nationaal vlak had Frankrijk de primeur.

Andere landen zouden dit voorbeeld volgen. Het belang van individuele eigenschappen van een wijn is in de loop van de 20e eeuw alleen nog maar groter geworden. Behalve het herkomstgebied werd ook de naam van de producent een indicatie voor de kwaliteit.

Na de Tweede Wereldoorlog ging de individuele, zelf bottelende producent geleidelijk aan de plaats innemen van de handelshuizen die in de regel verschillende basiswijnen, afkomstig van diverse producenten, mengden tot één standaardwijn. Dit betekende automatisch een grotere diversiteit in het aanbod.

De 20e eeuw is, meer nog dan de 19e, de eeuw van de techniek geweest. Zowel in de wijngaard als in de kelder. Trefwoorden: rationalisatie, mechanisatie, controle van het totale productieproces. Zo lang techniek geen doel op zich is, maar dient als ondersteuning van wat de natuur te bieden heeft – het terroir (bodem, klimaat, ligging) – en van de intuïtieve creativiteit van de wijnmaker, dan is dat een goede zaak.

Dankzij beter wijngaardbeheer zijn de opbrengsten fors gestegen. In de kelder hebben het gebruik van roestvrij staal en temperatuurcontrole gezorgd voor een gemiddeld veel hoger kwaliteitsniveau. De Nieuwe Wereld heeft in dit opzicht de Oude de weg gewezen.

Opkomst van de Nieuwe Wereld De Nieuwe Wereld is de verzamelnaam voor al die wijnlanden die buiten Europa en het Middellandse Zeegebied liggen. Nieuw is in dit geval nogal betrekkelijk, want tal van landen kennen een wijngeschiedenis die een paar eeuwen oud is.

De introductie van de wijnbouw gebeurde door de Spanjaarden in hun kolonies in Zuid- en Midden-Amerika, door de Nederlanders in Zuid-Afrika, en door de Engelsen in Noord-Amerika en Australië. Maar, ere wie ere toekomt, Fransen, Italianen en Duitsers waren meestal de echte pioniers op het gebied van het daadwerkelijke wijnmaken.

  • In de tweede helft van de 19e eeuw ontstond er in landen als Australië, Chili en Californië een wijnindustrie met een serieuze omvang;
  • De productie was meestal alleen voor de lokale behoefte en de warmte in sommige landen van invloed op de stijl van de wijnen;

Die waren vaak alcoholisch en zoet. Net als in Europa kende men ook de nodige ups en downs, met als beruchtste voorbeeld de Drooglegging in Amerika. De internationale doorbraak is van recente datum. De opkomst van de Nieuwe Wereld begon pas eind jaren ’70 begin jaren ’80.

  • Daarna is het stormachtig gegaan, en wel met fruitige, soepele wijnen;
  • Door toepassing van technische middelen kon men namelijk wijnen gaan produceren die voldeden aan de internationale smaak;
  • Marktgericht, niet gehinderd door tradities en regels;

Herkomstbenamingen zijn enkel geografisch bepaald, zonder verdere voorschriften met betrekking tot de manier van wijnmaken. Men kan dus naar hartelust experimenteren. In de regel brengen producenten in de Nieuwe Wereld voor de consument makkelijk herkenbare ‘varietalwijnen’, d.

gemaakt van één bepaalde druivensoort. In Europa heeft dit concept inmiddels ook op brede schaal ingang gevonden. Omgekeerd is de meest recente trend buiten Europa er een waarbij de herkomst van de wijn steeds belangrijker wordt.

Of: hoe terroir en techniek elkaar prima aanvullen. Klimaatverandering Zowel in Europa als daarbuiten lijkt de wijnbouw momenteel te maken te krijgen met klimaatverandering, lees: hogere temperaturen. In hoeverre dit een tijdelijk verschijnsel is of een permanent, is nog de vraag.

Wat wordt er toegevoegd aan wijn?

Sulfiet – Sulfiet wordt gebruikt om ongewenste bacteriën en gisten te doden tijdens de productie van wijn. Daarnaast remt sulfiet de oxidatie van de wijn af, waardoor de houdbaarheidsdatum sterk wordt verlengd. Sinds 2005 is het in de Europese Unie verplicht om sulfiet op het etiket te vermelden, tenzij het om minder dan 10mg sulfiet per liter wijn gaat.

Adblock
detector