De geschiedenis van de wijnbouw gaat duizenden jaren terug. Het is een bijzonder rijke geschiedenis. Immers, wijn is van het prille begin af aan nauw verbonden geweest met cultuur in de breedste zin des woords. Met eten en drinken, met religie, met kunst, maar ook met de vormgeving van het landschap.
Kortom: wijn is een cultuurhistorisch fenomeen bij uitstek. Na een langzame ontwikkeling gedurende vele eeuwen zal de 19e eeuw plotseling een grote sprong voorwaarts te zien geven op het vlak van kwaliteit.
De parallel met de ontwikkeling van de techniek in diezelfde eeuw is verbluffend. Meer nog dan de 19e is het de tweede helft van de 20e eeuw geweest waarin de wijnbouw wereldwijd een even ingrijpende als adembenemende verandering heeft ondergaan. Als gevolg daarvan zijn er nooit eerder zo veel goede wijnen geproduceerd als juist nu! De geschiedenis van wijn in zevenmijlslaarzen.
Hoe het begon Wijnbouw is naar alle waarschijnlijkheid ontstaan in het Nabije Oosten, in Mesopotamië of in de Kaukasus. In die laatste regio claimt Georgië het oudste wijnland ter wereld te zijn met een wijnbouwtraditie die 7000 jaar teruggaat! De geschiedenis van wijn is begonnen op het moment waarop men ontdekte dat men de vruchten van een wilde kruipplant tot een roesverwekkende drank kon laten vergisten.
Door die wilde plant te veredelen en te geleiden werden de resultaten steeds beter. De wijnbouw begon zich al spoedig te verspreiden over Klein Azië en Griekenland, en, door toedoen van Phoeniciërs en Grieken, langs de kusten van Zwarte en de Middellandse Zee.
In de Bijbel wordt wijn op talloze plaatsen vermeld. Bijna altijd gebeurt dat in positieve zin, met als beruchte uitzondering de dronkenschap van Noach. Wellicht de meest tot de verbeelding sprekende vermelding is die in Johannes 2, gewijd aan Jezus’ eerste wonder.
Hij veranderde op de bruiloft te Kana immers water in wijn. En niet zomaar wijn! Romeinse beschavingsdrang Voor de verspreiding van de wijncultuur in het grootste deel van Europa zijn de Romeinen verantwoordelijk geweest. Als bezetters weliswaar, maar toch.
Vrijwel alle klassieke Europese wijngebieden hebben hun ontstaan aan hen te danken, van Bordeaux tot Roemenië en van Catalonië tot de Moezel. Zij waren ook de eersten die bepaalde wijnen met naam en toenaam vermeldden, met als beroemdste de Falerner.
Het ging overigens wel vaak om wijnen die met allerhande middelen ‘op smaak’ gebracht werden. De kennis van de wijnmakers stond in deze tijd namelijk op een laag peil, althans naar de maatstaven van vandaag. Hoe men een wijn op een natuurlijke manier kon conserveren wist men niet.
- Toevoeging van honing, kruiden (à la glühwein) of hars (zoals nog altijd in retsina!) bood echter uitkomst;
- Met dank aan de monniken Na de ondergang van het Romeinse rijk volgde een periode van grote turbulentie, met invallen van Hunnen en volksverhuizingen;
De wijnbouw heeft deze ‘duistere’ periode enkel kunnen overleven dankzij de inspanningen van kloosters. In de christelijke eredienst kon men niet zonder wijn, dus er rustte op de monniken een bijna heilige plicht om de kennis van het wijnmaken te bewaren.
- Ze hebben dat tot eind 18e eeuw gedaan! Vanaf de 9e eeuw, toen de wijnliefhebbende keizer Karel de Grote (Charlemagne) het in een groot deel van West Europa voor het zeggen had, kwam de expansie van de wijnbouw goed op gang;
Hij stimuleerde de bouw van nieuwe kloosters en daarmee de verbreiding van de wijnbouw in delen van het huidige Duitsland en Frankrijk. In de Bourgogne bijvoorbeeld, waar een van de beroemdste witte wijngaarden nu zijn naam draagt, Corton-Charlemagne. Weer wat later droeg de opkomst van de steden en de burgerij bij tot een verdere bloei van wijnbouw en wijnhandel.
- Mede dankzij een tijdelijke opwarming van het klimaat in Europa bereikte de aanplant van druivenstokken rond 1500 zelfs een recordomvang;
- Ter illustratie: in Duitsland was in die tijd drie keer zo veel wijngaard aangeplant als nu! Schepen en flessen Rond 1600 deed zich een interessant verschijnsel voor;
Hollanders en Engelsen gingen zich toen op grote schaal bezighouden met de internationale wijnhandel. En ze gingen in hoge mate bepalen wat voor wijn een streek diende te produceren. Zie de Beneden Loire en Muscadet, zie Cognac, Bergerac, Bordeaux, Port en Jerez.
Marktgericht denken in de wijnbouw is van alle tijden. Tot in de 18e eeuw werd alle wijn getransporteerd en bewaard in vaten. De bewaarmogelijkheden waren daardoor uiterst beperkt. Het gebruik van goed afsluitbare flessen zou daar echter verandering in brengen.
Het zal geen verbazing wekken dat die flessen vooral gebruikt werden voor topwijnen. Daartoe behoorden onder meer de wijnen van de huidige Premiers Crus in Bordeaux, met voorop Château Haut-Brion. Flessen werden in die tijd met de mond geblazen. Met één keer uitblazen kon een glasblazer een fles vormen met een inhoud van ongeveer 75 centiliter.
Later zou dit de standaardmaat worden. Ondertussen had men in Midden Europa en in Duitsland ontdekt dat een late oogst in combinatie met edele rotting (botrytis) fantastische zoete wijnen kan opleveren. En in de Champagne ontwikkelde men een procédé om wijn met bruisende belletjes te maken? Tegenslag en vooruitgang De 19e eeuw was voor de wijnbouw de eeuw van de van grote hoogte- en dieptepunten.
Het was de eeuw van de drie grote plagen, oïdium, meeldauw en druifluis, alle afkomstig uit Amerika. Vooral de gevolgen van de druifluis, phylloxera vastatrix, in het laatste kwart van de eeuw, waren zeer ingrijpend. Deze luis tast de wortels zo zeer aan dat de planten sterven.
In heel Europa dreigden wijngaarden voorgoed te verdwijnen bij gebrek aan effectieve bestrijdingsmiddelen. De enige remedie bleek – en is nog steeds – het enten van Europese druivenplanten op resistente Amerikaanse (!) onderstokken.
Als gevolg van de phylloxera veranderde de Europese wijnbouw ingrijpend. Hele gebieden verdwenen, andere werden met nieuwe druivensoorten heraangeplant. Soms met betere, soms met productievere? Ook worden nieuwe gebieden ontwikkeld om de schade te compenseren.
- Zie bijvoorbeeld de Languedoc en Algerije;
- En zie Rioja, waar wijnmakers uit Bordeaux hun toevlucht zochten;
- De 19e eeuw is ook de eeuw van de techniek en industrialisering;
- De groei van de steden en de aanleg van spoorwegen veroorzaakten nieuwe behoeften en mogelijkheden;
Wijngebieden die eerder slechts voor eigen behoefte hadden geproduceerd, veranderden door de ontsluiting plotseling in regio’s met nationale betekenis. De Languedoc is in dit opzicht al weer een schoolvoorbeeld. In de 19e eeuw is ook de grondslag gelegd voor de moderne oenologie, de wetenschap van de wijnbereiding.
Dat gebeurde door de Franse geleerde Louis Pasteur. Van de vele ontdekkingen die hij deed is die van het hoe en waarom van de alcoholische gisting wellicht de belangrijkste. Herkomst doet er toe Eind 19e begin 20e eeuw groeide het besef dat namen van herkomstgebieden beschermd moesten worden tegen misbruik.
In Frankrijk resulteerde dat in 1935 in de creatie van appellations d’origine contrôlées. Weliswaar waren eeuwen eerder al individuele gebieden als Chianti en de Douro (de portstreek) door regelgeving afgebakend en beschermd, op nationaal vlak had Frankrijk de primeur.
- Andere landen zouden dit voorbeeld volgen;
- Het belang van individuele eigenschappen van een wijn is in de loop van de 20e eeuw alleen nog maar groter geworden;
- Behalve het herkomstgebied werd ook de naam van de producent een indicatie voor de kwaliteit;
Na de Tweede Wereldoorlog ging de individuele, zelf bottelende producent geleidelijk aan de plaats innemen van de handelshuizen die in de regel verschillende basiswijnen, afkomstig van diverse producenten, mengden tot één standaardwijn. Dit betekende automatisch een grotere diversiteit in het aanbod.
- De 20e eeuw is, meer nog dan de 19e, de eeuw van de techniek geweest;
- Zowel in de wijngaard als in de kelder;
- Trefwoorden: rationalisatie, mechanisatie, controle van het totale productieproces;
- Zo lang techniek geen doel op zich is, maar dient als ondersteuning van wat de natuur te bieden heeft – het terroir (bodem, klimaat, ligging) – en van de intuïtieve creativiteit van de wijnmaker, dan is dat een goede zaak;
Dankzij beter wijngaardbeheer zijn de opbrengsten fors gestegen. In de kelder hebben het gebruik van roestvrij staal en temperatuurcontrole gezorgd voor een gemiddeld veel hoger kwaliteitsniveau. De Nieuwe Wereld heeft in dit opzicht de Oude de weg gewezen.
Opkomst van de Nieuwe Wereld De Nieuwe Wereld is de verzamelnaam voor al die wijnlanden die buiten Europa en het Middellandse Zeegebied liggen. Nieuw is in dit geval nogal betrekkelijk, want tal van landen kennen een wijngeschiedenis die een paar eeuwen oud is.
De introductie van de wijnbouw gebeurde door de Spanjaarden in hun kolonies in Zuid- en Midden-Amerika, door de Nederlanders in Zuid-Afrika, en door de Engelsen in Noord-Amerika en Australië. Maar, ere wie ere toekomt, Fransen, Italianen en Duitsers waren meestal de echte pioniers op het gebied van het daadwerkelijke wijnmaken.
- In de tweede helft van de 19e eeuw ontstond er in landen als Australië, Chili en Californië een wijnindustrie met een serieuze omvang;
- De productie was meestal alleen voor de lokale behoefte en de warmte in sommige landen van invloed op de stijl van de wijnen;
Die waren vaak alcoholisch en zoet. Net als in Europa kende men ook de nodige ups en downs, met als beruchtste voorbeeld de Drooglegging in Amerika. De internationale doorbraak is van recente datum. De opkomst van de Nieuwe Wereld begon pas eind jaren ’70 begin jaren ’80.
Daarna is het stormachtig gegaan, en wel met fruitige, soepele wijnen. Door toepassing van technische middelen kon men namelijk wijnen gaan produceren die voldeden aan de internationale smaak. Marktgericht, niet gehinderd door tradities en regels.
Herkomstbenamingen zijn enkel geografisch bepaald, zonder verdere voorschriften met betrekking tot de manier van wijnmaken. Men kan dus naar hartelust experimenteren. In de regel brengen producenten in de Nieuwe Wereld voor de consument makkelijk herkenbare ‘varietalwijnen’, d.
gemaakt van één bepaalde druivensoort. In Europa heeft dit concept inmiddels ook op brede schaal ingang gevonden. Omgekeerd is de meest recente trend buiten Europa er een waarbij de herkomst van de wijn steeds belangrijker wordt.
Of: hoe terroir en techniek elkaar prima aanvullen. Klimaatverandering Zowel in Europa als daarbuiten lijkt de wijnbouw momenteel te maken te krijgen met klimaatverandering, lees: hogere temperaturen. In hoeverre dit een tijdelijk verschijnsel is of een permanent, is nog de vraag.
Wat is de oorsprong van wijn?
Hoe het begon – De eerste wijn vond waarschijnlijk zijn oorsprong in het Nabije Oosten, in Mesopotamië (het huidige Irak en het noordoosten van het huidige Syrië) of in de Kaukasus. Georgië claimt het oudste wijnland ter wereld te zijn: de wijnbouwtraditie zou in dit land zo’n 7000 jaar teruggaan! Wijn ontstond toen men erachter kwam dat je de vruchten van een wilde kruipplant kon laten vergisten en daardoor een drank kreeg die roesverwekkend is.
Vanaf het moment dat deze kennis er is, is de kruipplant verbouwd met als doel om wijn te produceren. Het duurde niet lang voordat wijn zich verspreidde: Klein-Azië maakte er al snel kennis mee, evenals Griekenland.
De Grieken en Phoeniciërs zorgde er vervolgens voor dat ook de landen langs de Zwarte en de Middellandse Zee kennismaakten met wijn.
Waar komt witte wijn vandaan?
Witte wijn is vaak geel van kleur Witte wijn wordt gemaakt uit het sap van druiven. De most is dus vrij van schillen, steeltjes en pitten. Omdat druivensap weinig tot geen kleurstof bevat zal de wijn nagenoeg blank zijn. Witte wijn kan derhalve ook van blauwe druiven gemaakt worden. Witte wijn gemaakt van witte druiven wordt in Frankrijk ook wel blanc de blancs genoemd.
Welke 5 soorten wijn zijn er?
Waar komt de beste rode wijn vandaan?
BourgogneWijnen uit Bourgogne (Frankrijk) De Bourgogne is een Franse wijnstreek waar wereldberoemde wijnen van topkwaliteit vandaan komen. Het is tevens één van de meest complexe wijngebieden ter wereld. In de Bourgogne wordt de kwaliteit van de druiven bepaald door de omgevingsfactoren.
Welk land wordt het meeste wijn gedronken?
Top 10 landen met meeste aantal liters wijn per hoofd van de bevolking
| Land | 2011 | |
|---|---|---|
| 1. | Vaticaanstad | 62,20 |
| 2. | Andorra | 50,39 |
| 3. | Luxemburg | 49,11 |
| 4. | Norfolk (eiland) | 46,29 |
.
Hoe maakten de Romeinen wijn?
Wie maakte de eerste wijn?
De geschiedenis van de wijnbouw gaat duizenden jaren terug. Het is een bijzonder rijke geschiedenis. Immers, wijn is van het prille begin af aan nauw verbonden geweest met cultuur in de breedste zin des woords. Met eten en drinken, met religie, met kunst, maar ook met de vormgeving van het landschap.
Kortom: wijn is een cultuurhistorisch fenomeen bij uitstek. Na een langzame ontwikkeling gedurende vele eeuwen zal de 19e eeuw plotseling een grote sprong voorwaarts te zien geven op het vlak van kwaliteit.
De parallel met de ontwikkeling van de techniek in diezelfde eeuw is verbluffend. Meer nog dan de 19e is het de tweede helft van de 20e eeuw geweest waarin de wijnbouw wereldwijd een even ingrijpende als adembenemende verandering heeft ondergaan. Als gevolg daarvan zijn er nooit eerder zo veel goede wijnen geproduceerd als juist nu! De geschiedenis van wijn in zevenmijlslaarzen.
Hoe het begon Wijnbouw is naar alle waarschijnlijkheid ontstaan in het Nabije Oosten, in Mesopotamië of in de Kaukasus. In die laatste regio claimt Georgië het oudste wijnland ter wereld te zijn met een wijnbouwtraditie die 7000 jaar teruggaat! De geschiedenis van wijn is begonnen op het moment waarop men ontdekte dat men de vruchten van een wilde kruipplant tot een roesverwekkende drank kon laten vergisten.
Door die wilde plant te veredelen en te geleiden werden de resultaten steeds beter. De wijnbouw begon zich al spoedig te verspreiden over Klein Azië en Griekenland, en, door toedoen van Phoeniciërs en Grieken, langs de kusten van Zwarte en de Middellandse Zee.
- In de Bijbel wordt wijn op talloze plaatsen vermeld;
- Bijna altijd gebeurt dat in positieve zin, met als beruchte uitzondering de dronkenschap van Noach;
- Wellicht de meest tot de verbeelding sprekende vermelding is die in Johannes 2, gewijd aan Jezus’ eerste wonder;
Hij veranderde op de bruiloft te Kana immers water in wijn. En niet zomaar wijn! Romeinse beschavingsdrang Voor de verspreiding van de wijncultuur in het grootste deel van Europa zijn de Romeinen verantwoordelijk geweest. Als bezetters weliswaar, maar toch.
Vrijwel alle klassieke Europese wijngebieden hebben hun ontstaan aan hen te danken, van Bordeaux tot Roemenië en van Catalonië tot de Moezel. Zij waren ook de eersten die bepaalde wijnen met naam en toenaam vermeldden, met als beroemdste de Falerner.
Het ging overigens wel vaak om wijnen die met allerhande middelen ‘op smaak’ gebracht werden. De kennis van de wijnmakers stond in deze tijd namelijk op een laag peil, althans naar de maatstaven van vandaag. Hoe men een wijn op een natuurlijke manier kon conserveren wist men niet.
- Toevoeging van honing, kruiden (à la glühwein) of hars (zoals nog altijd in retsina!) bood echter uitkomst;
- Met dank aan de monniken Na de ondergang van het Romeinse rijk volgde een periode van grote turbulentie, met invallen van Hunnen en volksverhuizingen;
De wijnbouw heeft deze ‘duistere’ periode enkel kunnen overleven dankzij de inspanningen van kloosters. In de christelijke eredienst kon men niet zonder wijn, dus er rustte op de monniken een bijna heilige plicht om de kennis van het wijnmaken te bewaren.
- Ze hebben dat tot eind 18e eeuw gedaan! Vanaf de 9e eeuw, toen de wijnliefhebbende keizer Karel de Grote (Charlemagne) het in een groot deel van West Europa voor het zeggen had, kwam de expansie van de wijnbouw goed op gang;
Hij stimuleerde de bouw van nieuwe kloosters en daarmee de verbreiding van de wijnbouw in delen van het huidige Duitsland en Frankrijk. In de Bourgogne bijvoorbeeld, waar een van de beroemdste witte wijngaarden nu zijn naam draagt, Corton-Charlemagne. Weer wat later droeg de opkomst van de steden en de burgerij bij tot een verdere bloei van wijnbouw en wijnhandel.
- Mede dankzij een tijdelijke opwarming van het klimaat in Europa bereikte de aanplant van druivenstokken rond 1500 zelfs een recordomvang;
- Ter illustratie: in Duitsland was in die tijd drie keer zo veel wijngaard aangeplant als nu! Schepen en flessen Rond 1600 deed zich een interessant verschijnsel voor;
Hollanders en Engelsen gingen zich toen op grote schaal bezighouden met de internationale wijnhandel. En ze gingen in hoge mate bepalen wat voor wijn een streek diende te produceren. Zie de Beneden Loire en Muscadet, zie Cognac, Bergerac, Bordeaux, Port en Jerez.
Marktgericht denken in de wijnbouw is van alle tijden. Tot in de 18e eeuw werd alle wijn getransporteerd en bewaard in vaten. De bewaarmogelijkheden waren daardoor uiterst beperkt. Het gebruik van goed afsluitbare flessen zou daar echter verandering in brengen.
Het zal geen verbazing wekken dat die flessen vooral gebruikt werden voor topwijnen. Daartoe behoorden onder meer de wijnen van de huidige Premiers Crus in Bordeaux, met voorop Château Haut-Brion. Flessen werden in die tijd met de mond geblazen. Met één keer uitblazen kon een glasblazer een fles vormen met een inhoud van ongeveer 75 centiliter.
Later zou dit de standaardmaat worden. Ondertussen had men in Midden Europa en in Duitsland ontdekt dat een late oogst in combinatie met edele rotting (botrytis) fantastische zoete wijnen kan opleveren. En in de Champagne ontwikkelde men een procédé om wijn met bruisende belletjes te maken? Tegenslag en vooruitgang De 19e eeuw was voor de wijnbouw de eeuw van de van grote hoogte- en dieptepunten.
Het was de eeuw van de drie grote plagen, oïdium, meeldauw en druifluis, alle afkomstig uit Amerika. Vooral de gevolgen van de druifluis, phylloxera vastatrix, in het laatste kwart van de eeuw, waren zeer ingrijpend. Deze luis tast de wortels zo zeer aan dat de planten sterven.
- In heel Europa dreigden wijngaarden voorgoed te verdwijnen bij gebrek aan effectieve bestrijdingsmiddelen;
- De enige remedie bleek – en is nog steeds – het enten van Europese druivenplanten op resistente Amerikaanse (!) onderstokken;
Als gevolg van de phylloxera veranderde de Europese wijnbouw ingrijpend. Hele gebieden verdwenen, andere werden met nieuwe druivensoorten heraangeplant. Soms met betere, soms met productievere? Ook worden nieuwe gebieden ontwikkeld om de schade te compenseren.
Zie bijvoorbeeld de Languedoc en Algerije. En zie Rioja, waar wijnmakers uit Bordeaux hun toevlucht zochten. De 19e eeuw is ook de eeuw van de techniek en industrialisering. De groei van de steden en de aanleg van spoorwegen veroorzaakten nieuwe behoeften en mogelijkheden.
Wijngebieden die eerder slechts voor eigen behoefte hadden geproduceerd, veranderden door de ontsluiting plotseling in regio’s met nationale betekenis. De Languedoc is in dit opzicht al weer een schoolvoorbeeld. In de 19e eeuw is ook de grondslag gelegd voor de moderne oenologie, de wetenschap van de wijnbereiding.
- Dat gebeurde door de Franse geleerde Louis Pasteur;
- Van de vele ontdekkingen die hij deed is die van het hoe en waarom van de alcoholische gisting wellicht de belangrijkste;
- Herkomst doet er toe Eind 19e begin 20e eeuw groeide het besef dat namen van herkomstgebieden beschermd moesten worden tegen misbruik;
In Frankrijk resulteerde dat in 1935 in de creatie van appellations d’origine contrôlées. Weliswaar waren eeuwen eerder al individuele gebieden als Chianti en de Douro (de portstreek) door regelgeving afgebakend en beschermd, op nationaal vlak had Frankrijk de primeur.
Andere landen zouden dit voorbeeld volgen. Het belang van individuele eigenschappen van een wijn is in de loop van de 20e eeuw alleen nog maar groter geworden. Behalve het herkomstgebied werd ook de naam van de producent een indicatie voor de kwaliteit.
Na de Tweede Wereldoorlog ging de individuele, zelf bottelende producent geleidelijk aan de plaats innemen van de handelshuizen die in de regel verschillende basiswijnen, afkomstig van diverse producenten, mengden tot één standaardwijn. Dit betekende automatisch een grotere diversiteit in het aanbod.
De 20e eeuw is, meer nog dan de 19e, de eeuw van de techniek geweest. Zowel in de wijngaard als in de kelder. Trefwoorden: rationalisatie, mechanisatie, controle van het totale productieproces. Zo lang techniek geen doel op zich is, maar dient als ondersteuning van wat de natuur te bieden heeft – het terroir (bodem, klimaat, ligging) – en van de intuïtieve creativiteit van de wijnmaker, dan is dat een goede zaak.
Dankzij beter wijngaardbeheer zijn de opbrengsten fors gestegen. In de kelder hebben het gebruik van roestvrij staal en temperatuurcontrole gezorgd voor een gemiddeld veel hoger kwaliteitsniveau. De Nieuwe Wereld heeft in dit opzicht de Oude de weg gewezen.
Opkomst van de Nieuwe Wereld De Nieuwe Wereld is de verzamelnaam voor al die wijnlanden die buiten Europa en het Middellandse Zeegebied liggen. Nieuw is in dit geval nogal betrekkelijk, want tal van landen kennen een wijngeschiedenis die een paar eeuwen oud is.
De introductie van de wijnbouw gebeurde door de Spanjaarden in hun kolonies in Zuid- en Midden-Amerika, door de Nederlanders in Zuid-Afrika, en door de Engelsen in Noord-Amerika en Australië. Maar, ere wie ere toekomt, Fransen, Italianen en Duitsers waren meestal de echte pioniers op het gebied van het daadwerkelijke wijnmaken.
In de tweede helft van de 19e eeuw ontstond er in landen als Australië, Chili en Californië een wijnindustrie met een serieuze omvang. De productie was meestal alleen voor de lokale behoefte en de warmte in sommige landen van invloed op de stijl van de wijnen.
Die waren vaak alcoholisch en zoet. Net als in Europa kende men ook de nodige ups en downs, met als beruchtste voorbeeld de Drooglegging in Amerika. De internationale doorbraak is van recente datum. De opkomst van de Nieuwe Wereld begon pas eind jaren ’70 begin jaren ’80.
- Daarna is het stormachtig gegaan, en wel met fruitige, soepele wijnen;
- Door toepassing van technische middelen kon men namelijk wijnen gaan produceren die voldeden aan de internationale smaak;
- Marktgericht, niet gehinderd door tradities en regels;
Herkomstbenamingen zijn enkel geografisch bepaald, zonder verdere voorschriften met betrekking tot de manier van wijnmaken. Men kan dus naar hartelust experimenteren. In de regel brengen producenten in de Nieuwe Wereld voor de consument makkelijk herkenbare ‘varietalwijnen’, d.
gemaakt van één bepaalde druivensoort. In Europa heeft dit concept inmiddels ook op brede schaal ingang gevonden. Omgekeerd is de meest recente trend buiten Europa er een waarbij de herkomst van de wijn steeds belangrijker wordt.
Of: hoe terroir en techniek elkaar prima aanvullen. Klimaatverandering Zowel in Europa als daarbuiten lijkt de wijnbouw momenteel te maken te krijgen met klimaatverandering, lees: hogere temperaturen. In hoeverre dit een tijdelijk verschijnsel is of een permanent, is nog de vraag.
Hoe smaakte wijn vroeger?
Retsina geeft een idee – Dat betekent dat voor 8. 000 van de 9. 000-jarige geschiedenis van wijn, wijnen additieven bevatten die hun karakter aanzienlijk veranderden. Boomharsen waren het zwaveldioxide van de antieke wereld – en gaven een wijn een zekere antimicrobiële veerkracht door hun terpenoïdegehalte.
- Het werd ook gebruikt om klei-amforen af te dichten – de standaard voor het rijpen en vervoeren van wijn voor het grootste deel van de geschiedenis;
- Hoewel het gebruik van boomhars in wijn bijna is verdwenen, geeft de Griekse Retsina, misschien een beetje een idee van hoe wijn bij de Grieken en Romeinen zo’n 2;
000 jaar geleden smaakte. Retsina is een modern overblijfsel uit de oudheid, en de makers ervan voegen om toch de oude vertrouwde harssmaak in de wijn te hebben, kunstmatig 1 procent hars van de aleppoden, de Turkse den, de sandarak of de mastiekboom aan de wijn toe.
De Retsina van vandaag is echter droog en de meeste oude wijnen waren erg zoet. Dat kwam omdat suiker en snoep toen niet zo beschikbaar waren als nu en wijn die lacune invulde. Wijn smaakte niet alleen anders, de manier waarop die werd geconsumeerd verschilde ook enorm.
Van de Grieken en Romeinen was bekend dat ze hun wijn verdunden met water (soms zelfs zeewater). Het drinken van zuivere wijn werd als barbaars beschouwd, en dus werd een deel wijn gemengd met vier of vijf delen water. Hoe vreemd het verdunnen van wijn ook klinkt, het was een praktijk die nauwelijks 200 jaar is uitgestorven.
Is rosé wijn?
Rosé is een wijnsoort, net als rode en witte wijn. In tegenstelling tot rode wijn, is rosé een jonge wijn en hoeft het niet jaren op de plank te liggen. De grootste producenten zijn Frankrijk, Spanje en Italië, maar ook veel andere delen van de wereld hebben naast rode en witte wijnen een rosévariant.
Welke wijn vinden de meeste mensen lekker?
Ken de beginnerswijnen – Witte wijnen die veel mensen lekker vinden zijn: sauvignon blanc, pinot grigio of pinot gris. Liever een rode wijn? Ga dan voor een fruitige grenache, in plaats van een stevige wijn.
Waar wordt de beste wijn gemaakt?
19 mei 2022 Wijnstreken zijn er ten overvloede. Er zijn zeer veel gebieden waar wijn wordt verbouwd. Gebieden met zeer kwalitatieve wijnen, maar ook gebieden waar maar matige wijnen vandaan komen. De wijkliefhebber moet waakzaam zijn en vooral veel interesse tonen om te weten waar de échte goede wijnen zich ontwikkelen.
- Vooral Frankrijk en Italië (maar ook Zuid-Afrika) zijn landen waar de beste wijnen vandaan komen;
- Vergeet overigens ook niet dat wij in ons eigen Nederland wijnen verbouwen, vooral in de zuidelijke provincies;
Frankrijk moeten we zien als het land met de beroemdste wijnstreken. Er zijn ook allerlei wijnroutes voor toeristen. Maar waar komen nu echt de goede wijnen vandaan?.
Wat is de zoetste wijn?
Wat is de duurste fles wijn ter wereld?
De allerduurste wijnen De ‘s werelds duurste wijn is een rode wijn van Chateau Lafite-Rothschild uit Pauillac , Frankrijk. Een verzameling van 300 flessen werd onlangs verkocht op een veiling voor $ 540. 000. Deze zeldzame wijn is een favoriet van veel rijke mensen.
Tegenwoordig zijn het vooral de Chinezen die deze wijnen kopen. Nog een aantal wijnen met mooie prijskaartjes: Romanée-Conti DRC (Bourgogne, Frankrijk) 1990 1 fles verkocht op de veiling Zachy’s in New York, prijs: $5.
800 Chateau d Yquem 1784 1 fles verkocht in 1986, prijs: $56. 588 Chateau Mouton Rothschild 1945 Verkocht in 1997 in Christie’s Londen voor het ongelofelijke bedrag van $114. 614 dollar. Château Lafite Rothschild 1787 De aller duurste wijn ter wereld is de Chateau Lafite uit 1787.
- In 1985 geveild door Christie’s en gekocht voor de collectie van Forbes;
- Prijs: $160;
- 000 Château Lafite Rothschild is een wijngoed in Frankrijk;
- Het ligt in de Bordeaux in de gemeente Pauillac;
- De wijn van dit chateau is geclassificeerd als Premier Grand Cru Classé volgens het classificatiesysteem voor Bordeauxwijn van 1855;
Het wijngoed omvat 107 hectare en er wordt ongeveer 78% cabernet sauvignon , 17% merlot , 4% cabernet franc en 1% petit verdot verbouwd. De niet de duurste wijn kopen, maar wel prachtige wijnen voor mooie prijzen? Kijk eens bij ons selectie mooie wijnen!.
Wat is de beste Franse wijn?
Wat is de bekendste wijn in Frankrijk?
Populair én beroemd – Veel van ‘s werelds populairste rode wijnen komen uit Frankrijk, waaronder Cabernet Sauvignon, Merlot, Syrah en Pinot Noir. De beroemdste Pinot Noir wijnen komen uit de Bourgogne wijnstreek. Dit wijnbouwgebied is zo geschikt voor deze druif dat er maar weinig andere variëteiten worden geteeld.
De geweldige bewaarcapaciteit van deze wijn maakt het een ideale kandidaat voor speciale gelegenheden in de toekomst. Dit geldt ook voor de wijnen uit de Bordeaux. De wijnen uit de betere appellaties van de linkeroever of de rechteroever zijn unieke prachtexemplaren die de echte wijnliefhebber maar wat graag zal willen ontdekken! Uit de Rhône-vallei komen enkele van de beste Franse rode wijnen.
Ontdek de door wijnkenners gekoesterde Syrah-variëteit uit het noorden en de rijpe, rijke blends uit het zuiden van Grenache, Syrah en Mourvèdre, zoals de bekende Châteauneuf du Pape en Gigondas. Proef de Spaanse invloeden in de blends uit Languedoc-Roussillon of ontdek de unieke crus uit de Beaujolais en de fruitige Beaujolais Primeur gemaakt van de Gamay druif.
Hoe is de wijnbouw in Europa terecht gekomen?
De wilde wijnstok genaamd Vitis vinifera is de wingerdsoort (een houtige klimplant uit de wijnstokfamilie) die druiven produceert. Deze wingerd komt oorspronkelijk uit de Kaukasus. In dit gebied komen nog steeds het grootste aantal druivenvarianten voor. De daarmee samenhangende grote genetische variatie is een aanwijzing dat de herkomst van wijn in de Kaukasus gezocht moet worden.
- Door deze centrale ligging verspreidde de druif zich snel;
- In 2017 werd gepubliceerd over 8;
- 000 jaar oude potscherven uit het Kaukasische land Georgië, waarop de resten van wijn, met name wijnsteenzuur, werden aangetroffen;
In Mesopotamië (Syrië en Irak) zijn bij archeologische opgravingen kruiken van 7000 jaar oud aangetroffen met sporen van wijn. Lees hier meer: ‘Wijnresten in 8. 000 jaar oud vat wijzen op oorsprong van wijn in de Kaukasus’. Wijn werd daar verbouwd in het vruchtbare Tweestromenland (Mesopotamië) van de Tigris en de Eufraat. Mesopotamië.
Waar komt Rose oorspronkelijk vandaan?
Rosé is niet regio gebonden – Rosé is gewoon een soort wijn, net als rode en witte wijn. De grootste producenten zijn Frankrijk, Spanje, Italië en de Verenigde Staten. Maar ook Zuid-Amerika (Chili, Uruguay), Duitsland en Australië staan hun mannetje. Deze roze wijn bestaat meestal uit een mengsel van verschillende druiven.
Hoeveel wijnen zijn er op de wereld?
Ik schat zelf dus het aantal verschillende wijnen wereldwijd op 350. 000 soorten. Wat een aantal wijnmarketeers laatste hebben geschat is dat er ongeveer 6. 000 tot 7. 000 wijnmerken per jaar nieuw op de markt komen, met denk ik zeker 10. 000 tot 15. 000 wijnen.
Hoe smaakte wijn vroeger?
Retsina geeft een idee – Dat betekent dat voor 8. 000 van de 9. 000-jarige geschiedenis van wijn, wijnen additieven bevatten die hun karakter aanzienlijk veranderden. Boomharsen waren het zwaveldioxide van de antieke wereld – en gaven een wijn een zekere antimicrobiële veerkracht door hun terpenoïdegehalte.
- Het werd ook gebruikt om klei-amforen af te dichten – de standaard voor het rijpen en vervoeren van wijn voor het grootste deel van de geschiedenis;
- Hoewel het gebruik van boomhars in wijn bijna is verdwenen, geeft de Griekse Retsina, misschien een beetje een idee van hoe wijn bij de Grieken en Romeinen zo’n 2;
000 jaar geleden smaakte. Retsina is een modern overblijfsel uit de oudheid, en de makers ervan voegen om toch de oude vertrouwde harssmaak in de wijn te hebben, kunstmatig 1 procent hars van de aleppoden, de Turkse den, de sandarak of de mastiekboom aan de wijn toe.
De Retsina van vandaag is echter droog en de meeste oude wijnen waren erg zoet. Dat kwam omdat suiker en snoep toen niet zo beschikbaar waren als nu en wijn die lacune invulde. Wijn smaakte niet alleen anders, de manier waarop die werd geconsumeerd verschilde ook enorm.
Van de Grieken en Romeinen was bekend dat ze hun wijn verdunden met water (soms zelfs zeewater). Het drinken van zuivere wijn werd als barbaars beschouwd, en dus werd een deel wijn gemengd met vier of vijf delen water. Hoe vreemd het verdunnen van wijn ook klinkt, het was een praktijk die nauwelijks 200 jaar is uitgestorven.