Wat Is Ouder Bier Of Wijn? - [Answer Found] 2024

Wat Is Ouder Bier Of Wijn
‘Mede’ gemaakt van honing is waarschijnlijk het oudste alcoholische drankje dat we kennen. Het werd 8000 jaar geleden al gedronken. Het is waarschijnlijk toevallig ontstaan doordat honing en water op een warme plek met gist in aanraking kwam. Bier was 5400 jaar voor Christus al bekend.

In Egypte zijn papyrusrollen gevonden uit 3500 voor Christus met het recept voor wijn;
In Griekenland was wijn de belangrijkste drank;
Beschilderde vazen en mokken laten uitbundige feestmalen zien waarbij wijn gedronken werd;

Er zijn aanwijzingen dat de Chinezen de destilleerkunst al vroeg machtig waren en ook de Grieken en Romeinen wisten uit wijn sterke drank te maken. De uitvinding van destilleren wordt echter toegeschreven aan de Arabieren. Aan gedestilleerde dranken werden geneeskrachtige eigenschappen toegedicht.

Wat bestond eerder wijn of bier?

De geschiedenis van alcohol : De oorsprong van alcoholische dranken ligt zeer ver in het donkere verleden van de menseljke samenleving. Zo werden in China 9000 jaar oude kruiken uit gebakken aardewerk gevonden die werden gebruikt voor het vergisten van een mengeling van rijst, granen, honing en fruit. Of het resultaat ervan bier was of wijn laten we in het midden. In een afgelgen grot in Armeni werd onlangs een complete werkplaats gevonden voor het grootschalig aanmaken van wijn.

De produktieplaats was 6000 jaar oud en bevatte druivenpersen, vergistingsbaden, opslagkruiken, drinkbekers en scherven met daarop de resten van uitgeperste druivenschillen en kernen. De wijnbouwcultuur is dus zeker reeds duizenden jaren oud.

In het algemeen kan men echter stellen, dat bier er eerder was dan wijn. Een stuk aardewerk uit Turkije van 6400 voor Christus maakt duidelijk dat er toen al ambachtelijk bier geproduceerd werd. In 4500 voor Christus verfijnden de Egyptenaren de brouwtechniek en vond het zijn weg naar zuidoost Azi.

Bierbrouwen is dus een bezigheid die al vele tientallen eeuwen oud is;
De Sumerirs, een volk dat ongeveer 5500 jaar geleden in Mesopotami, het twee-stromenland tussen de Eufraat en de Tigris, nu behorend tot huidige Irak, leefde, waren vermoedelijk de eersten die bier op grote schaal produceerden;

Het bier en de wijze waarop dit gemaakt werd, is echter niet zoals we dat nu kennen. Men bakte een soort brood van “emmer” (een tarwe-soort), dat van buiten gaar was, maar van binnen nog week. Als men bier wilde maken, weekte men het brood in water en bracht dit aan het gisten door het weke brood eerst tot een brei te vermalen (verknauwen) en deze brei daarna in wat meer water in grote kleipotten natuurlijk te laten fermenteren (vergisten).

Aan het vergistende bier werd later vaak fruit, honing of kruiden toegevoegd. Alle oude graangebieden kenden aan bier verwante dranken; uit Babyloni bijv. zijn duidelijke gegevens bekend over de bereiding van een zwak-alcoholische drank uit graan sedert 4500 v.

Nadat de Babylonirs het Sumerische rijk hadden over genomen, nam het brouwen toe. Uit kleitabletten van die tijd heeft men kunnen afleiden, dat men reeds verschillende soorten bier kende. Door het vermengen van fruit, honing en kruiden in de vergistende drank, is de stap naar de vinificatie (aanmaken van wijnen) slechts zeer klein en eigenlijk een logisch gevolg. Wie de eerst stap zette naar het aanmaken van wijn zullen wij wellicht nooit juist weten. Wellicht is het een “zachte overgang” geweest door het gebruik van meer fruit en minder en minder graangewassen (brood). Algemeen wordt aangenomen dat de zuivere en relatief grootschalige productie van wijn 6500 jaar geleden een aanvang nam. De Egyptische & Romeinse tijd: De Egyptenaren namen het bierbrouwen over van de Babylonirs (de Egyptenaren brouwden bier, waar ze ook dadels aan toevoegden). Ze werden meegegeven in het graf of werden vermeld in de offerlijsten op de wanden van grafkamers en sarcofagen. Zo bezat Ramses III een brouwerij die het bier leverde voor de tempels. Doordat het in de loop der eeuwen verdampt (of opgedronken) is heeft men nog nooit bier uit het oude Egypte gevonden. Wel zijn kruiken en vaten aangetroffen waarin het residu van bier aanwezig was.

Voor hen behoorden brood en bier tot de elementaire voedselbestanddelen. Bier wordt al genoemd in teksten uit het vroege Oude Rijk en vanaf deze tijd werden er houten “modellen” gemaakt, die de productie van brood en bier uitbeeldden.

Analyse ervan heeft aangetoond, dat bier toen reeds van verschillende soorten graan gemaakt werd. Uit oude teksten van het “Nieuwe Rijk” kende men inderdaad verschillende soorten bier. Naast drank voor de levenden en de doden was bier ook een ingredint van een aantal medische recepten.

Een heel intressante anecdote is hier ook dat in het oude Egypte, als nevenproduct, reeds een vorm van peniciline werd gebruikt voor het behandelen van interne infecties en geinfecteerde wonden. Hiervoor moesten de patienten zwaar beschimmeld brood eten en/of werd een brei ervan op de wonden aangebracht.

U ziet, Flemming was zeker niet de eerste en/of “echte” uitvinder” van de eerste antibiotika. !!!! De kennis over de brouwkunst verspreidde zich via het Midden-Oosten, naar Griekenland en Itali. Maar in die tijd, ongeveer 3000 – 3500 jaar geleden, raakte ook het wijn maken algemeen in zwang, vooral in Griekenland en toenmalig Itali.

In de Romeinse tijd werd er nog bier gebrouwen door de Romeinen, maar ze hielden toch meer van wijn;
Door de Grieken en Romeinen werd de brouwkunst verder naar het noorden en het westen verspreid;
In Spanje werd reeds bier gedronken door de oude Iberische bevolking en door de bewoners van de paaldorpen in de Zwitserse meren werd gerst, behalve voor het bakken van brood, ook reeds gebruikt voor het brouwen van bier;

In de tijd van Strabo (63 v. 24 n. ) werd een ” rythos” genaamde biersoort in Alexandri algemeen gedronken; Pelusium, aan de mond van de Nijl, was wijd beroemd om zijn “Pelusische drank” (een aangezoete zware biersoort). Over het oude Germaanse bier is in feite niet zoveel bekend; wat men daarvan weet, stamt hoofdzakelijk uit de Noorse mythologie en een mededeling bij Tacitus.

In plaats van met hop zetten de Germanen het bier met eikenbast aan, mede om het tegen bederf te vrijwaren. De Germanen waren wel de eersten, die de tussenstap van het broodbakken oversloegen en ontdekten dat uit ontkiemde en gedroogde graankorrels (meestal gerst) ook bier gebrouwen kon worden.

De oude Germanen en de Belgae (Belgen) , onder leiding van Ambiorix en zijn gezellen, lieten menig Romeins hart van schrik verstenen, na een woelig braspartijtje met een robbertje vechten als “dessert”. De Belgae (Lat. ) of Belgen waren een groep, tot de Kelten behorende en met de Germanen verwante stammen, die ten tijde van Caesars verovering van Gallia, het gebied tussen de Noordzee, de Seine, de Marne en de Rijn bewoonden. Gallirs (Lat. : Galli), is de overkoepelende benaming voor alle Keltische volken van het vasteland van Europa; in engere zin de bewoners van Gallia. “Gallirs” is dus eigenlijk gewoon een andere naam voor “Kelten”. Een deel hiervan waren dus de “Belgea”. Ongeloofelijk maar waar, heel veel Hollanders zijn dus eigenlijk “Belgen”.

!!!. De Nederlanders zullen er wel anders over denken maar aan de feiten kan niet getornd worden en ,. ze moeten er eigenlijk blij en fier om zijn. ! De keltische stammen hadden zich in het begin van de ijzertijd (ca.

1000 v. ) in dit gebied gevestigd. Voor het huidige Belgi en grote delen van Nederland waren de voornaamste: de Morini (Morenen), die verblijf hielden in de kuststreek rond Boulogne, de Menapii (Menapirs) tussen de Noordzee en de Schelde (die toen in de Maas uitmondde) en de noordelijker gelegen moerassige gebieden, de Nervii (Nervirs) tussen de Schelde, de Rupel, de Dijle en het Kolenwoud, de Eburones (Eburonen) tussen de Scheldedelta, de Rupel, de Dijle, het Ardennenwoud en de Rijn en de Aduatuci in het Maasgebied stroomopwaarts van Namen.

Alle kelten waren uitmuntende bierbrouwers en hun producten werden overal gegeerd. Een eigenschap en vermaardheid die de “Belgae” nog steeds bezitten. !!!. De dranken werden hoofdzakelijk door de druden (hun priester-tovenaars) samengesteld.

en deze gebruikten vele “kruiden” en ook honing om de dranken wat op te peppen. Als bewaarmiddel voor het bier werd in onze contreien vooral een aftreksel van wilde gagel gebrukt. Door het relatief koud klimaat was de kweek van druiven en het vinifieren ervan in het Noordelijk gelegen Belgica niet zo aangewezen. Toch werdt veel wijn gedronken. Deze was waarschijnlijk bemachtigd door ruilhandel met de Romeinen of de zuidelijker gelegen Keltische nederzettingen. Ambiorix, koning van de Eburonen (ca. 55 v. ), werd vooral bekend door zijn tegenstand tegen de Romeinse veldheer Gaius Julius Caesar maar ook voor zijn enorme braspartijen en zijn ontembare vecht- en bijhorende vreet- en sexlust.

Ook bij de aangrenzende Germanen waren de Eburonen, Nervirs en Menapirs berucht;
Sommige van deze volkstammen zwermden verder uit naar het zuiden van Britannia (England) en maakten daar de kust onveilig;

Van 57 tot 51 v. werden de hevig weerstand biedende Belgae door Gaius Julius Caesar onderworpen, waarbij sommige stammen (bv. de Eburones en Aduatuci) bijna volledig werden uitgeroeid. Ambiorix en zijn overlevende drinkebroers vluchten toen naar Germania (Duitsland).

Hun gebied werd bij het Romeinse Rijk ingelijfd als een deel van Gallia; onder keizer Augustus werd het als “Belgica” een administratief zelfstandige provincie van dat rijk. In 9 n. werden de Romeinen, in onze streken, door de Germanen verslagen en verdreven.

Er zal dan wel een grote “party” geweest zijn. amaai !!! De Middeleeuwen: In de middeleeuwen, waren het vooral de monniken die brouwden, om in hun levensonderhoud te voorzien. Verder was in die tijd het drinkwater van slechte kwaliteit en men ontdekte dat het drinken van bier gezonder was. Dat dit vooral door het koken van bier kwam, wist men toen nog niet. De meeste aalputten werden namelijk juist naast of in de nabijheid van de drinkwaterputten uitgegraven.

Afwateringssystenen en/of rioleringen waren zo goed als onbestaande en men liet alles maar lopen waar het terecht kwam;
Ook vele dieren zoals varkens, kippen, geiten en schapen bevolkten de straten en lieten hun “datje” achter in de meestal onverharde straten;

Soortgelijke taferelen ziet men vandaag nog in vele onder-ontwikkelde landen. Dat er zo nu en dan een zware epidemie uitbrak was dus niet te verwonderen. In die tijd gebruikte men nog geen hop als konserveringsmiddel en/of smaakmaker, maar gruit. Gruit is een kruidenmengsel met vooral gagel en rozemarijn en verder o. De monniken behoorden, in die tijd, tot de hoogst opgeleide (en dorstige) mensen en zij tilden het bierbrouwen naar een hoog niveau. Omstreeks het jaar 800, waren het waarschijnlijk dan ook de monniken, van het klooster van Weihenstephan in Duitsland, die als eersten hop gebruikten, om het bier langer houdbaar te maken. Aangezien in vele landen een hele industrie was ontstaan rond gruit en ook de overheden inkomsten hadden uit het zogenaamde “gruitrecht”, heeft het tot ongeveer 1320 geduurd, voordat in Belgi (toenmalig Vlaanderen) en Nederland hopbier werd gebrouwen.

duizendblad, laurierbessen, salie, enz;
Het zg, dolkruid of bilzenkruid werd veel gebruikt door de “Clericale giftmengers”;
Het is giftig, zwaar roesverwekkend en bedwelmend;
Dit “soepje” werd gebruikt, om de meestal horribele smaak van het brouwsel te verdoezelen en het “sterker” te laten uitschijnen dan het eigenlijk was;

U ziet maar. ook het “pluimen en zakkenvullen” is geen moderne uitvinding. !!! Bier was dus vroeger een zeer populaire drank omdat dit veiliger was om te drinken dan het aanwezige drinkwater. Het drinken van bier verminderde sterk in de loop van de 18 e eeuw.

Dit kwam door de opkomst van koffie en thee;
In 1788 vindt Richardson de sacharimeter uit, een toestel voor het bepalen van het suikergehalte in vloeistoffen;
Dit was een zeer belangrijke ontdekking die een grote vooruitgang voor de brouwkunst betekende;

Ook het soort bier dat men brouwde veranderde, eerst maakte men altijd “boven gistend” bier, maar in de 19 e eeuw ging men vooral “onder-gistend” bier, pils, maken. Het verschil tussen deze beide biersoorten ligt hoofdzakelijk bij de samenstelling van de malt en de gebruikte gistsoort.

Bij lage- of ondergistend bier zinkt de gistsoort naar de bodem van de kuip (bv;
bij Pilsbieren);
Bij bier van hoge- of bovengisting drijft de gistsoort naar het oppervlak van het wort tijdens het gistproces ( gist drijft boven);

De bieren van hoge gisting zijn meestal van het zg. “Ale-type”. De Wijn: De oorsprong van de wijnbouwcultuur vermoedt men in het gebied ten zuiden van de Kaukasus en in Oost-Turkije. Hier bevindt zich van oudsher een grote variteit aan wilde en gecultiveerde druivensoorten alsook vele tussenvormen ervan. In de loop van het 6de en 5de millennium v. is de wilde druif gedomesticeerd tot Vitis vinifera sativa. Selectie door de mens en natuurlijke aanpassing van de druif, die sterk mutatie-gevoelig is, leidden in de loop der tijden tot verschillende druiverassen. In de loop van het 4de en 3de millennium v.

De eerste wijnen zijn vermoedelijk gemaakt van wilde druiven (Vitis vinifera silvestris). werden wijn en wijnstok opgenomen in het cultuurgoed van Mesopotami, Egypte, Syri en Palestina. Wijn was in ieder geval 3500 jaar geleden al goed bekend.

In Egypte zijn papyrusrollen gevonden waarin beschreven werd hoe je wijn moest maken. Ook zijn er afbeeldingen in grafkamers gevonden die uitbeeldden dat de Egyptenaren al wijn konden maken en zelfs dronken werden (wie niet ?). In het oude Griekenland was wijn de belangrijkste drank.

Beschilderde vazen en pullen laten uitbundige feestmalen zien waarbij wijn gedronken werd. De dichter Hesiodes (7de eeuw vr Christus) noemde druiven een geschenk van Dionysos, de God van de wijn. Lange tijd gold wijn als belangrijk statusgoed, zodat het gebruik ervan beperkt bleef tot de hogere sociale en religieuze kringen.

De lagere kasten of parias moesten zich maar behelpen met “gekruide” bieren en/of reeds verzuurde wijnen. Iin Indi werd reeds meer dan 3000 jaar geleden wijn gemaakt. Oude sanskrit-texten omschrijven toen reeds wijn als stimulans bij “sexuele” bezigheden.

Ook de kus (met de mond) werdt notabene hierin omslachtig omschreven. Zo is de beroemde Indische “Kamasutra” (liedeshandboek) uit de derde eeuw slechts een samenvatting uit deze oude geschriften en werd trouwens ook geschreven in sanskrit.

See also: Welke Wijn Bij Goulash?

Ook hierin wordt wijn aangeraden voor het aansporen en verhogen van het sexuele genot. Nuja, na het verslinden van enkele flessen wijn, wordt zelfs een geplukte kalkoen bij vele mannen begeerenswaardig. De mannen moeten wel opletten om dan Sir Elton John (zonder pruik dan) niet tegen het lijf te lopen. amaai !!! In 1947 ontdekte een herder in leer en stof opgerolde geschriften uit de oudheid in een grot bij Chirbet Qumran ten noordwesten van de Dode Zee. De rollen zijn een opmerkelijke archeologische vondst en vormen het eerste gedeelte van een verzameling Hebreeuwse en Aramese manuscripten die vlak na de eerste vondst kort na elkaar werden ontdekt. Deze oude geschriften, waaronder het volledige boek Jesaja en fragmenten uit alle andere boeken van het Oude Testament, behalve het boek Esther, bleken meer dan duizend jaar ouder te zijn dan alle andere bekende Hebreeuwse geschriften.

Ook in de zeer oude “dode-zee” rollen, staan verwijzingen naar “bier” en/of een soort “offerwijn”;
Gedurende het 3de en 2de millennium v;
bereikte de wijnbouwcultuur Kreta, Griekenland en delen van Zuidoost-Europa;

In het 1ste millennium v. brachten Phoenicirs en Grieken wijn en wijnstok naar het westelijk deel van het Middellandse-Zeegebied, o. Zuid-Itali, Zuid-Spanje en Noord-Afrika. De Grieken waren toen reeds zeer bedreven in de wijnbrouwkunst. Wat denkt U van het volgende: “Een wijn met een aroma van rozen en hyacint alsmede een vleugje appelbloesem.

? Het is als uitgeknipt uit het hedendaags relaas van een wijnrecensent;
Niets is minder waar;
Het is een uitschrift van de Griekse schrijver en dichter Hermippus die 2400 jaar geleden leefde;
Voor een Griekse koopman was het destijds belangrijk te weten waar de wijn werd geproduceerd, waneer en door wie;

De wijn-amforen werden dan ook voorzien van een ingebakken inscriptie met gegevens over de herkomst, de jaargang en meestal ook de naam van de wijnbrouwer zelf. De amforen waren dus een “eengangsverpakking” en voorzien van dezelfde gegevens als op de etiketten van de wijnflessen van vandaag. In de oudheid, voor men flessen en kurken kende, was het moeilijk om in het warme Griekse klimaat de meestal eenvoudige witte wijnen goed te houden; deze bleken het best houdbaar in amforen die van binnen met hars waren bestreken. Uit de hars kwam de terpentijnolie bovendrijven en deze sloot de wijn deugdelijk af; bovendien werkten extracten uit de hars conserverend. Harsen werden reeds in de oudheid gebruikt, o. voor het conserveren van mummies. Ook de Zuid-Amerikaanse Inka’s kenden het gebruik van harsen (en balsems).

De amforen werden daarna, na het verbruik van de wijn, gewoon vernietigd of gebruikt om er water in op te slaan. Ook nu nog voegt men aan sommige Griekse wijnen hars toe, mede om de voor liefhebbers aantrekkelijke smaak en geur die de hars aan de wijn geeft.

Deze, meestal zeer eenvoudige maar smaakvolle witte tafelwijnen uit Griekenland waaraan hars van pijnbomen is toegevoegd, worden “Retsina-wijnen” genoemd. Deze wijnen bezitten dus, door het dennenhars, een min of meer uitgesproken “terpentijnsmaakje” Homeros omschrijft de wijnen van Lesbos, Chios en Thassos.

Hij wist wat hij schreef want de wijnen van Thassos waren zo populair, dat vele anderen probeerden ze na te maken;
De Grieken (en ook de Romeinen) dronken hun wijn niet puur;
Deze werd vermengd met twee delen water (soms zelfs zeewater) voor n deel wijn;

De wijn werd door de Grieken met water vermengd in speciale “krater”-vazen. Dit is een gewoonte die men vandaag nog steeds veel toepast in Spanje, Portugal, Griekenland en Frankrijk. Veel wijn werdt ook aangezoet met honing. De meeste wijnen van die tijd waren eerder aan de “zure” en droge kant.

Ook kruiden werden gebruikt. Veel gebruikte smaakzetters waren safraan, kaneel, munt, en ook vele bloemen. Was dit niet de voorloper van de hedendaagse Vermouth. Homerus stipuleerde ook in zijn geschriften dat het heel belangrijk was, dat de wijn een aroma had als van een “boeket” bloemen.

Deze omschrijving vinden wij vandaag nog terug in het Franse “Bouquet”. Hoewel er in Champagne fossiele overblijfselen van de wijnstok zijn gevonden die meer dan 3000 jaar oud zijn, rekent men de Franse wijnbouw te dateren uit de 6de eeuw vr Christus, toen Griekse kolonisten in het gebied aan de monding van de Rhne de wijnstok importeerden. Het waren ook de Grieken uit Klein-Azi die de handelsnederzetting Massilia (Marseille) stichtten en er enkele wijngaarden aanlegden. In de Romeinse tijd waren de Franse wijnen al zo beroemd, dat op bevel van keizer Diocletianus, die concurrentie met Italiaanse wijnen vreesde, de wijngaarden werden vernietigd; zij werden echter een eeuw later onder keizer Probus in ere hersteld.

In de middeleeuwen waren het vooral de kloosterlingen in Bourgogne en bij Bordeaux die de wijnbouw hebben vervolmaakt en de boerenbevolking wijnbouw zowel als wijnbereiding leerden;
De vervolmaking van de kunst van het laten ouderen en rijpen van wijn is in de toenmalige Franse kelders verder ontwikkeld;

De wijnbouwcultuur van Duitsland, Noord-Frankrijk en andere delen van Midden- en Noordwest-Europa is dus in feite van Romeinse oorsprong. Oude en goed gerijpte wijnen waren, in de landen rond de Middelandse zee, al zeer beroemd en gegeerd. De “experten” van die tijd waren het roerens eens, dat de beste wijnen uit Falernum kwamen.

Speciaal deze van jaargang 121 vr Christus was beroemd voor zijn aroma, boeket en smaak;
Toen Keizer Caligula zijn verjaardagsfeestje organiseerde werd juist deze wijn en van die jaargang aan de gasten geserveerd;

De wijn was dus op dat ogenblik 160 jaar oud !. Dat Caligula de dag nadien een aantal dronken gasten liet ombrengen om hun bloed te drinken is minder bekend. Een beetje eigenaardig en zelfs gek waren ze daar toen wel allemaal. en dat zijn ze mischien nog. hahaha! Falernum, ten Noorden van Napels was het toenmalige Bordeaux van vandaag.

Deze streek was toen reeds ingedeeld in drie specifieke gebieden of “appellations”. De druiven werden zeer laat geoogst en men wachte zelfs tot de eerste vorst. Dit alles om een zoete en sterke wijn te kunnen produceren.

De wijnen die men toen maakte smaakten waarschijnlijk zoals de “ijswijnen” van vandaag. Zoals U ziet, niet veel nieuws onder de zon !!! De joden uit het koningkrijk Isral en de Phoenicirs, maakten en “verslonden” 3000 jaar geleden ook al een aardige hoeveelheid zwaar “gekruide” wijn. In de Joodse woordenboeken kwam toen waarschijnlijk het woord “Kosher” (of Koosjer) nog niet voor ! In het begin van deze jaartelling dook ergens in Judea een semitische monnik op (Semieten zijn het volk waaruit de kananieten en later de Joden en Palestijnen zijn ontstaan).

Deze noemde zich Jezus;
Hij was (volgens vele onderzoekers) opgeleid in de Pakistaanse en Indische kloosters van die tijd en was zeer goed op de hoogte van de nieuwste en beste, toenmalige medische en theologische wetenschappen;

Hij was na de zware en langdurige opleiding ( 18 jaar. ) aan een jarenlange omzwerming begonnen zoals dit daar, tot op de dag van vandaag, nog steeds gebruikelijk is. Hij is de enige, die er bij mijn weten in geslaagd is, water in wijn te veranderen. Zijn graf in Pakistan (onder de naam “Chrisna” Europees = Christus), wordt nog jaarlijks door duizenden “dorstigen” bezocht.

Hij zou dus niet aan het kruis gestorven zijn maar in het oude klooster van welleer;
Hij had waarschijnlijk zijn beulen omgekocht met wijn!!! Als aansluitend verhaal (nadenkertje) kan ik U volgend vertellen;;

ten tijde van de kruisigingen door de Romeinen kregen de gekruisigden soms, van barmhartige vrouwen, een pijnstillend drankje op basis van zure wijn en een aftreksel van de Mandragora-plant (alruin). Dit kruidendrankje stond bekend als de “dodenwijn”. Een mogelijk neveneffect was echter dat de gekruisigde in een soort slaaptoestand terecht kwam met een zwakke ademhaling en een bijna onbestaande hartslag. De mandragoraplant of alruin wordt in de volksmond trouwens nog steeds “schijndood” genoemd. Het is een zeer sterk hallucinogeen en de werking ervan is, en was genoegzaam bekend. Sommige geschiedkundigen suggereren dat dit mogelijk het geval is geweest met Jezus van Nazareth die, gered door de “dodenwijn”, zijn martelingen en het kruis overleefde en daardoor drie dagen later kon “verrijzen”.

Het gevolg was, dat hij soms schijndood maar nog levend, van het kruis werd gehaald en aan de familie werd gegeven om te worden begraven. Hij vluchte na een herstelperiode terug naar zijn kloosters in het “Verre Oosten” en liet zijn apostelen de “klus” verder alleen klaren.

U ziet, dat reeds toen veel “gejongleerd” werdt met allerlei kruiden en kruidendrankjes. Ook aan de andere kant van de oceaan liet men zich niet onbetuigd. Bij de Azteken had drank een religieuze rol. Dronkenschap was verplicht bij alle religieuze aangelegenheden.

Als je je niet “bezatte” was dat een belediging voor de goden;
Daarom wordt ook welleens gesuggereerd dat onze voorvaderen van de Azteken afstammen(hahaha);
Dat het produceren van alcoholische dranken in grote lijnen samenvalt aan beide zijden van de Atlantische oceaan ondersteund de stelling van de Noorse antropoloog Thor Heyerdahl dat men reeds zeer vroeg de oceanen bevoer om nieuwe gebieden te ontdekken en/of ruilhandel te bedrijven;

Iets dat hij bewees in 1947 met zijn rieten vlotten, de Kontiki en de Ra II. Ook in Noord-Amerika en Canada zijn bij opgravingen oude drinkbekers en toebehoren gevonden van meer dan 1500 jaar oud en die duidelijk afkomstig waren van de toenmalige Scandinavische (Oud Germaans-Keltische) stammen, later Vikings genoemd. !) moet daar zeker veel meer te vinden zijn !!! Reeds vroegtijdig bereikten zeevarende en emigrerende volkeren Noord Amerika via Groenland en Ijsland en van de andere zijde via Alaska. Archeologische opgravingen hebben aangetoond dat Labrador en Newfoundland (= Niewgevondenland) ca. 7000 jaar geleden (en waarschijnlijk langer) al werden bewoond. Opgravingen bij L’Anse-aux-Meadows laten zien dat het gebied reeds ca. 300 n. dicht was bewoond en in 900 n.

Aangezien de alombekende grote “droge lever” van alle zeemannen (kan ik van meepraten. C reeds grotendeels was gekoloniseerd door de Vikingen. De twee meest bekende Viking-hoofdmannen Erik de Rode en Leif Erikson maakten vele reizen naar dit Noord-West gelegen gebied en noemden het “Vinland”.

Vertaald is dit “Wijnland” !. De in de opgegraven nederzettingen gevonden (gedroogde) druiven bewijzen duidelijk, dat deze zeevaarders zich destijds met zekerheid ook veel zuidelijker hebben begeven en de druiven gebruikten om er wijn van te maken. Christoforus Columbus kwam in 1492 dus eigenlijk zeer vele eeuwen te laat om een kortere weg naar “Indi” en China te ontdekken. Belladonna, bilzekruid (of dolkruid) en doornappel waren reeds in de oudheid en de middeleeuwen onmisbare ingredinten van dranken en de fameuze heksenzalf die ervoor zorgde dat de heksen op een bezemsteel konden rondvliegen. Ook de alruin of mandragora (Mandragora officinarum), eveneens een nachtschadeachtige, kwam meestal in die mengsels voor. Het is een klein plantje dat oorspronkelijk alleen rond de Middellandse Zee groeide en waaraan in vroegere tijden bovennatuurlijke krachten werden toegeschreven.

Hij moest er in ieder geval geen “dorst” lijden;
! Het “smaakzetten” of “Kruiden” : De nachtschadeachtigen waren, in een niet eens zo ver verleden niet alleen populair als dodelijke gif, maar ook als “kruidje” in veschillende dranken zoals bier en wijn;

De Y-vormige wortels lijken vaag op een menselijke figuur, waardoor het o. een symbool was van vruchtbaarheid en seksuele potentie. De bezitter van de zeldzame mandragora-wortel zou de toekomst kunnen voorspellen en zou zich onzichtbaar kunnen maken wanneer hij werd aangevallen.

De actieve bestanddelen van deze planten zijn o. coiine, thebaine, atropine en vooral hyoscine (of scopolamine), waarvan de chemische structuur bijna identiek is aan cocane en hebben sterk hallucinogene eigenschappen.

De bloemen verspreiden een bedwelmende geur. De orakels van Delphi zouden de geur van brandend bilzekruid opgesnoven hebben om in “extase” te komen Alle “profeten” zoal Abraham, Mozes, Jezus van Nazareth, de apostelen en Mohamed zullen ook wel beinvloed geweest zijn door de sterk “gekruide dranken”.

Het is een feit dat bijna alle zg. profeten hun “visioenen” kregen in de woestijn. Dit is volgens mij een zeer “dorstige” plaats die, het verorberen van grote hoeveelheden drank zeker in de hand heeft gewerkt.

Ook eigenaardig is, dat het bijna altijd mannen zijn die van “God” berichten en/of bevelen kregen. De enige vrouw in dit illustere gezelschap is Maria. Die kreeg echter slechts het bezoek van een “duif” of de “heilige geest”. Het resultaat kwam er dan 9 maanden later en het waren geen stenen zoals bij Mozes.

! Iets dat vele christenen niet echt weten is, dat Maria reeds kinderen had vr de geboorte van Jezus en er ook nog kreeg na het “bezoekje” van de “gezant van God”;
Christus had dus broers en zusters;
!!!;

Wie hiervan de vader was wordt angstvallig verzwegen door de katholieke en protestantse kerken. Zou het dan toch “de Jef” (Jozef) geweest zijn. ? Het is ook een feit dat, sinds men de wijnen en bieren niet meer zo sterk “aankruid”, er geen “echte” profeten meer geweest zijn.

!!!. Voor onze vrouwelijke drinke-zusters is het echter oppassen geblazen. Ik ken er verschillende waar de “heilige geest” ook is bij langs geweest. Ikzelf krijg na een zwaarder feestje ook wel eens visioenen ( of illusies) en zie dan sterren, lege flessen, brandende tongen en soms veel mooie, maar onwillige naakte vrouwen.

Heb echter nog nooit God gezien of gesproken. Spijtig,. ik heb nog zowat vanalles nodig. hahaha! Het “duizendbladkruid” is n van de oudste bekende genees- of bedwelmkruiden en werd al in een midden-palolithisch graf in Irak aangetoond (60. 000 jaar oud. !). Grote hoeveelheden ervan, zoals die toen gebruikt werden in wijn, bier en kruidendrankjes, kunnen duizelingen en zelfs krankzinnigheid veroorzaken (ik heb mij waarschijnlijk ook eens vergist van kruidhahaha!). Het is waarschijnlijk daarom, dat er in die tijd zoveel “mafkezen” rondliepen. Na een tijdje werden deze, profeet, apostel, tot “Paus” gekroond, of werden monniken en naar de Nieuwe-Wereld gestuurd om daar hun “vlammende godsvrucht” op de arme indianen over te dragen.

Voor iets anders waren zij toch niet meer bruikbaar en men was er vanaf. !!! Vanuit die tijd stammen ook de “Ridders” en de “kruistochten”. niet te verwonderen ! Zie ook “Hallucinogenen” in hoofdstuk “giftige planten” en “Historie van kruiden” onder hoofdstuk “Kruiden”.

Hoe oud is bier?

Er kan gezegd worden dat bier net zo oud is als de menselijke samenleving. Helemaal precies weten we niet, maar er zijn vindplaatsen van bier en brouwerijen teruggevonden die gedateerd worden op 11. 000 voor Christus. Het gebied dat dit bestrijkt, spreidt zich uit over het moderne Israël tot Irak, Iran, Syrië, en Egypte.

Nomaden leren grassen telen en gebruiken ze als basis voor brood en bier;
Met de uitvinding van de akkerbouw komt een einde aan het nomadenbestaan en begint de stedelijke beschaving;
Mesopotamië De uitvinding van het schrift maakt het een stuk eenvoudiger om de geschiedenis van bier en de rol die het speelt binnen vroege beschavingen te beschrijven;

Archeologische vondsten van kleitabletten met een proto-spijkerschrijft zijn talrijk. Het symbool voor bier in het Sumerische spijkerschrift is een kruik met een puntige bodem. Zo hebben we ook een goed beeld gekregen van hoe bier werd gebrouwen. De Sumeriërs bakken eerst een soort broden, bappir genaamd, die ze vervolgens in water verkruimelen.

De pap die zo ontstaat laten ze vergisten. Eventueel brengen ze het bier op smaak met kruiden, honing of dadels en druiven. Omdat er in het bier nog allerlei broodkorsten ronddrijven, drinken de eerste bierdrinkers hun bier met een rietje, een uitvinding van de Babyloniërs.

Egypte Ook de oude Egyptenaren in de tijd van de farao’s zijn grote liefhebbers van bier. Bier is voor alle rangen en standen een hoofdbestanddeel van de dagelijkse maaltijd. Het wordt ook gebruikt als offergift aan de goden. En om na de dood geen dorst te krijgen, worden in graven ook miniatuurbrouwerijen – gemaakt van hout en gips – meegegeven.

Rome  Bij de Romeinen staat bier niet meer in hoog aanzien;
Het is de drank van de barbaarse Germaanse en Keltische stammen die aan de westelijke en noordelijke grenzen van het Romeinse Rijk leven;
De Romeinse schrijver Tacitus merkt op dat Germanen zo dol zijn op het gerstenat dat het makkelijker is hen te verslaan met drank dan met wapens;

Middeleeuwen  In de vroege Middeleeuwen is het brouwen van bier een huishoudelijke bezigheid, voorbehouden aan vrouwen. Naast brood bakken en wassen, brouwen zij voor het gezin een stevig potje bier. Om in hun levensonderhoud te voorzien, brouwen ook kloosterlingen (monniken en nonnen) verschillende bieren.

In St. Gallen in Zwitserland is een kloosterbrouwerij uit 820 gedeeltelijk bewaard gebleven. In de tijd van Karel de Grote (rond 800) ontstaan grotere brouwerijen om de hoeveelheden bier te brouwen die nodig zijn voor het hof of voor grotere huishoudens.

Naast het thuisbrouwen komt ook het zogenaamde koopbrouwen door ambachtslieden in gebruik. Hop is in die tijd nog niet wijd en zijn bekend om bier zijn bekende bittere smaak te geven. Brouwers brouwen en brengen het bier op smaak met een samenstelling van allerlei granen en kruiden, die gruit worden genoemd.

Het brengt de landsheren een aardige duit op. De brouwers, die verplicht gruit gebruiken, moeten aan de landsheren, op wiens grond het gruit geoogst wordt, belasting betalen. Deze bijzondere belasting – het gruitrecht – is de voorloper van de accijns zoals we die nog steeds kennen.

De Middeleeuwer is een dorstig type. Met gemak drinkt iedere man, vrouw of kind 300 liter bier per jaar. Dit betreft de laagste schatting, de hoogste loopt op tot wel 1. 000 liter bier per persoon, per jaar. Het is een mythe dat men bier dronk omdat je ziek zou worden van water.

Deze mythe vindt zijn oorsprong in de 18e en 19e eeuw, waarin steden ten tijde van de industriële revolutie hard groeien en mensen steeds dichter op elkaar komen te wonen;
Epidemieën van onder andere cholera en difterie breken hierbij uit, verspreid door besmette waterbronnen in die steden;

In de middeleeuwen hebben reguliere boeren en burgers prima toegang tot geschikt drinkwater, afkomstig uit bron-, smelt-, en regenwater. Grachten in vroege steden worden zelfs doorgespoeld om deze te voorzien van schoon water geschikt voor nijverheid als brouwen.

De redenen waarom de Middeleeuwer zoveel bier drinkt liggen echter vrij eenvoudig. Alternatieven als koffie, thee en frisdrank bestaan nog niet of moeten zoals wijn geïmporteerd worden en zijn te duur voor het gewone volk.

Daarnaast heeft bier een sociale status. Als men zich alleen het (gratis) water kon veroorloven, zat je in de laagste klasse. Een andere belangrijke reden is dat bier onderdeel was van het dagelijkse dieet. Bier dronk men al bij het ontbijt. Dit betreft dan tafelbier of dunbier.

Naarmate de dag vorderde, dronken degenen die zich dat konden veroorloven zwaarder en voedzamer bier;
Het is zeker niet zo dat al het bier uit deze periode dun, slap, zuur, donker, en rokerig was;
Uit recente onderzoeken blijkt dat de Middeleeuwse brouwer in staat was bieren te brouwen die in de buurt komen van wat we nu een zware blond noemen;

Met de koopbrouwer is ook de commerciële brouwerij geboren. Het aantal brouwerijen stijgt gestaag. Steden met meer dan honderd brouwerijen zijn geen uitzondering. Bekende brouwsteden uit die tijd zijn Amersfoort, Delft, Haarlem en Gouda. De brouwers verenigen zich in gilden en zijn vaak de machtigste kooplieden in de stad of streek.

Men beweert zelfs dat de overwinning op de Spanjaarden tijdens de Tachtigjarige Oorlog grotendeels met bieraccijnzen gefinancierd is;
In de talrijke kloosters en abdijen wordt de kunst van het bierbrouwen steeds verder verfijnd;

Waarschijnlijk ontstaat ook daar het idee om gruit in bier te vervangen door hop. Bier met hop is smakelijker. Bovendien bederft het minder snel. Het gebruik van hop in bier stamt waarschijnlijk van rond 800 na Christus, en doet zijn intrede in de Lage Landen rond 1300.

Commerciële brouwers zien hier al snel de voordelen van in;
Het wordt mogelijk om bier zonder kwaliteitsverlies te exporteren;
De houders van het gruitrecht proberen lange tijd via allerlei verboden dit bier tegen te houden;

Zonder gruit immers geen inkomsten! Het is een vergeefse strijd. Hoppebier blijkt onweerstaanbaar voor de consument. Stad na stad wordt het gruitrecht omgezet in een accijns op de hoeveelheid gebrouwen bier. Vanaf de vijftiende eeuw wordt vrijwel alleen nog maar hoppebier gebrouwen.

Moderne tijd  De grote en belangrijkste technologische ontwikkelingen in de brouwerij kwamen pas na ongeveer 1800. Kennis van scheikunde en biologie ontwikkelen zich gestaag en worden de basis van de moderne brouwerij.

Rond 1870 ontdekt de Fransman Louis Pasteur als eerste de werking van gist. Het boek dat hij hierover schrijft heet ‘Etudes sur la bière’ (Studies naar bier). Het is opvallend dat een Fransman dit baanbrekende werk doet met bier in plaats van wijn. Pasteur ontdekt ook dat als men het bier voor het afvullen verhit tot 70-80 graden Celsius, diverse bacteriën en de gist sterven en daardoor geen schade aan de smaak van het bier kunnen aanrichten.

Dit proces wordt naar hem vernoemd: pasteuriseren. Ondertussen is in Bohemen een nieuw soort bier uitgevonden, een bier dat we nu kennen onder de naam pils. Om pils te kunnen brouwen moet het bij lage temperaturen vergisten en lageren.

Dat kan in ons land pas effectief als rond 1880 de koelmachine wordt uitgevonden. Tot die tijd moet de brouwer in de winter staven ijs uit sloten, rivieren en meren hakken om het bier ook in de zomer koel te houden. Maar als de Nederlandse brouwers de kunst van het pils brouwen onder de knie krijgen, gaat het snel.

Pils wordt razendsnel de meest gedronken bierstijl. Zo zeer zelfs, dat in de jaren zeventig van de vorige eeuw bijna alleen nog maar pils gebrouwen wordt in Nederland. Historische en regionale bierstijlen verdwijnen praktisch.

Bier en pils zijn synoniem geworden. Halverwege de jaren tachtig begint een tegenbeweging. Anders smakende bieren uit België worden populair en het duurt niet lang voordat bestaande en nieuwe kleine brouwerijen ook in Nederland beginnen met het brouwen van bijzondere bieren.

Soms worden oude recepten nieuw leven ingeblazen, vaak ook verzint een brouwer een nieuw recept;
Ondanks de populariteit van pils blijkt de Nederlander minder dorstig dan de buren in Duitsland en België;

Een dieptepunt wordt bereikt in de jaren vlak na de Tweede Wereldoorlog. In 1949 drinkt de Nederlander gemiddeld niet meer dan tien liter bier per jaar. Om het tij te keren zette het Centraal Brouwerij Kantoor (nu Nederlandse Brouwers) in de jaren vijftig een reclamecampagne op met de slogan: “Het bier is weer best”.

Wat was het eerste bier?

Bierbrood – De allereerste biertjes werden gemaakt van een pap van gerst en emmer (een soort tarwe). Men bakte van deze ingrediënten een soort brood dat van buiten gaar was, maar van binnen nog week. Als men zin had in bier, werd het brood gewoon even in water geweekt. Aan dit “bier” werden vaak extra toevoegingen gedaan, zoals honing of kruiden. Lange tijd werd bier beschouwd als drinkbaar brood en brood als eetbaar bier. Overal waar granen verbouwd werden, werd bier gebrouwen en brood gebakken.

Welk land heeft bier uitgevonden?

Geeft WIJN na BIER echt PLEZIER? | Getest #1

Bier is duizenden jaren geleden ontstaan in het Midden-Oosten. Het was toen een betrekkelijk eenvoudige alcoholische drank. Later werd er ook steeds meer bier gebrouwen in West- en Noord-Europa. Vooral sinds de Middeleeuwen heeft bier zich ontwikkeld tot een heerlijke drank met talrijke smaakvariaties. De bakermat van het bier ligt waarschijnlijk in het Midden-Oosten en Egypte.

Een van de eerste schriftelijke vermeldingen van bier staan op 5000 jaar oude Soemerische kleitabletten uit Mesopotamië (het huidige Irak en Syrië);
Daarop worden meer dan 20 soorten bier en verschillende recepten met bier beschreven;

Wat is de oudste alcoholische drank?

‘Mede’ gemaakt van honing is waarschijnlijk het oudste alcoholische drankje dat we kennen. Het werd 8000 jaar geleden al gedronken. Het is waarschijnlijk toevallig ontstaan doordat honing en water op een warme plek met gist in aanraking kwam. Bier was 5400 jaar voor Christus al bekend.

In Egypte zijn papyrusrollen gevonden uit 3500 voor Christus met het recept voor wijn. In Griekenland was wijn de belangrijkste drank. Beschilderde vazen en mokken laten uitbundige feestmalen zien waarbij wijn gedronken werd.

Hoe heette bier in de middeleeuwen?

Gruit en gagel versus hop door de eeuwen heen [ bewerken | brontekst bewerken ] – In de middeleeuwen werd bier gebrouwen met kruidenmengsels die in het Middelnederlandsch Woordenboek grute , gruyte , gruut , gruyt of gruet worden genoemd. Net zoals hop werd gruit toegevoegd om een tweevoudige reden: bier langer houdbaar maken en smaak geven.

In Vlaanderen en Brabant was gagel eertijds het hoofdbestanddeel van gruit. Meer nog: een combinatie van archiefstudie en archeologie heeft opgehelderd dat gagel tot in de 13e eeuw het belangrijkste bierkruid was in heel Atlantisch Europa.

[9] De voorkeur voor deze regio is geen toeval aangezien gagel goed gedijde in de aldaar uitgestrekte natte heidegebieden van weleer. Er was echter een belangrijke medespeler op de markt van de bierkruiden: het succes van hop als conserveermiddel in bier was immers al sinds de 9e eeuw bekend maar ook als smaakmaker.

Voor plaatselijke heren – zoals de heren van Gruuthuuse in de streek rond Brugge – was gruit een bron van inkomsten. Het gevolg hiervan was dat voor de mengsels van bierkruiden een belasting moest worden betaald: het gruitrecht.

[10] Een ander gevolg was dat de gruitrecepten goed bewaarde geheimen bleven van monopoliehouders (de ” gruitheren “) die hophandelaars als concurrenten probeerden te weren. [11] De rivaliteit en juridische strijd tussen gruitheren en hophandelaars zou eeuwenlang voortduren, maar in 1364 moest Karel IV al toegeven dat de Novus Modus Fermentandi Cervisiam (“Nieuwe methode om bier te brouwen”) in het Sticht Utrecht al dertig à veertig jaar overheerste.

[12] Vanaf de 15e tot de 18e eeuw zou Vlaanderen – met een klemtoon op de zuidelijke Westhoek en de Denderstreek – de “hoptuin” van Europa worden;
[13] Ook in alle andere delen van West-Europa – en zeker vanaf de 18e eeuw – zou hop het pleit winnen van gagel;

[9] Het waarom van de triomf van hop blijft onzeker. Gehopte bieren zouden beter bewaren en daardoor beter geschikt zijn voor transport. Of gewoon lekkerder worden bevonden. Maar er kunnen ook “minder eerlijke” beweegredenen een rol hebben gespeeld. Feit is dat er destijds heel wat gagelgeruchten de ronde deden.

Een postume uitgave van het kruidenboek van Dodoens uit 1644 vermeldt dat de vrucht selve met eenighen dranck inghenomen de herssenen schadelijck is;
Verder staat er dat gagelbier het hoofd seer ontstelt ende den mensche seer haest droncken maeckt;

Elders wordt dan weer aangehaald dat het gebruik van gagel bij de wijnbereiding zorgt voor een welrieckende smaak, het sterken van de maag én het vermijden van. hersenbeschadiging. [14] Wat er ook van zij, gagel werd lange tijd verboden ten voordele van hop.

Hoe smaakte bier in de middeleeuwen?

Geschiedenis bier – In de vroege Middeleeuwen was het brouwen van bier een huishoudelijke bezigheid, voorbehouden aan vrouwen. Om in hun levensonderhoud te voorzien, brouwden ook kloosterlingen (monniken en nonnen) verschillende bieren. In de tijd van Karel de Grote (rond 800) ontstonden grotere brouwerijen om de hoeveelheden bier te brouwen die nodig waren voor het hof of voor grotere huishoudens.

Naast het thuis brouwen kwam ook het zogenaamde koopbrouwen door ambachtslieden in gebruik. Met de koopbrouwer was de commerciële bierbrouwerij geboren. In de Middeleeuwen werd veel bier gedronken. Met gemak dronk iedere man, vrouw of kind wel 300 liter bier per jaar.

Het bier dat de Middeleeuwer dagelijks dronk lijkt overigens niet op het bier dat we nu drinken. Het bevatte nauwelijks alcohol en smaakte waarschijnlijk vrij zuur. Men dronk bier als alternatief voor water dat toen gehaald werd uit sloten en grachten. Dit water bevatte veel bacteriën en leidde tot ziektes.

Het aantal bierbrouwerijen steeg in deze tijd gestaag;
Steden met meer dan 100 brouwerijen waren geen uitzondering;
Bekende brouwsteden uit die tijd zijn Amersfoort, Delft, Haarlem en Gouda;
De bierbrouwers, die zich verenigden in gilden, waren vaak de machtigste kooplieden in de stad of de streek;

Men beweert zelfs dat de overwinning op de Spanjaarden tijdens de Tachtigjarige Oorlog grotendeels met accijns op bier gefinancierd is.

Wat is het beste bier van de wereld?

St. Bernardus Tripel – St. Bernardus St. Bernardus in Watou brouwde vroeger de bieren voor de nabijgelegen Sint Sixtusabdij, bekend van de Westvleteren bieren. In die tijd waren de trappisten niet zo van de nieuwerwetse bieren, zoals de tripels. Toen de monniken in 1992 weer zelf hun trappistenbieren gingen brouwen, lag de weg op voor St.

Welk land heeft de beste bier?

België is het beste bierland ter wereld (en deze 12 landen volgen ons).

Wat drinken de kinderen in de middeleeuwen?

Veel bier in middeleeuwen ook voor kinderen met alcohol – De lange houdbaarheid was ook voor verre scheepsreizen van belang omdat aan boord van schepen voornamelijk bier werd gedronken. Zo dronken middeleeuwers per jaar ongeveer 300 liter bier wat overigens minder alcohol bevatte dan het tegenwoordige bier.

Is bier goed voor je lichaam?

Bier zit vol met vitaminen en mineralen. zoals fosfor, jodium, magnesium en kalium. In bier zitten minder suikers dan in frisdrank. In een blikje cola bijvoorbeeld zitten zeven theelepels suiker en in een half biertje iets meer dan één. Bier verhoogt de productie van gal, dat helpt bij de vertering van vet eten en het versnellen van je spijsvertering.

Bier verkleint de kans op hart- en vaatziekten. Bier zorgt namelijk voor een stijging van een goede soort cholesterol, dat de kans op hart- en vaatziekten juist verkleint. Een bierdrinker loopt 40 tot 60 procent minder risico op een hartinfarct.

Bier bevat een antioxidant die goed is voor je huid. Ferulinezuur, dat veel in bier voorkomt, is een antioxidant die je huid herstelt na zonschade. Bier beschermt je tegen een beroerte. Bier voorkomt dat je bloed gaat klonteren. Bier is goed voor je bloeddruk.

Gematigd bierverbruik houdt je bloeddruk onder controle. Bier kan diabetes voorkomen. Bierdrinkers hebben minder kans op alzheimer en dementie. Het verbetert je geheugen zelfs! 10. Je botten versterken door bier.

11. Last van diarree? De microculturen in bier bestaan uit azijn- en melkzuren. Deze stoffen beperken de cultuur van darmkiemen die diarree veroorzaken. 12. Bier helpt tegen stress. 13. Bier voorkomt nier- en galstenen met maar liefst 40%. 14. Een glas bier in de avond voorkomt slaapstoornissen.

15. Bier bevat polyfenolen die de groei van tumoren in toom houden en beschermt je dus tegen ziekten zoals kanker. 16. Bier is goed voor je als je verkouden bent. Dit geldt zeker wanneer je warm bier drinkt.

Het bevordert de bloedsomloop, de ademhaling en versterkt je immuunsysteem. 17. Bier beschermt de foetus tegen vroeggeboorte en misvormingen bij zwangere vrouwen. Maar dan wel alcoholvrij bier, natuurlijk! 18. Bier helpt maagzweren voorkomen. Anderhalve liter bier per week remt de aangroei van bacteriën die een ontsteking van de maagwand kunnen veroorzaken.

19. Bier is een goede dorstlesser. Bier bevat voor meer dan 80% uit water. 20. Bier helpt bij afvallen. Of dit helemaal waar is betwijfelen wij nog, maar uit studies blijkt dat mensen die met mate bier drinken minder overgewicht vertonen dan niet-drinkers.

21. Bier is goed voor je haar. Bier bevat mineralen en vitaminen die goed voor de verzorging van je haar zijn. Een ‘bierspoeling’ geeft je haar meer volume..

Waarom dronken de Romeinen bier?

Biergebruik bij de Grieken en Romeinen – Wat Is Ouder Bier Of Wijn Aegir, de Noordse god van (onder meer) het bier (Publiek Domein – wiki) Zowel de oude Grieken als de Romeinen dronken liever wijn dan bier. Typerend is bijvoorbeeld dat er in de Griekse en Romeinse mythologie wel een god van de wijn en de vreugde was, Dionysos en Bacchus, maar geen biergod zoals Aegir uit de Noordse mythologie , de Egyptische biergodin Tenenit of een god als Osiris die de mensen had leren bierbrouwen.

Maar dat betekent niet dat de Grieken en Romeinen niks met bier hadden. De Grieken leerden door de veroveringen van Alexander de Grote rond 330 v. Chr van de Egyptenaren hoe ze bier moesten brouwen. De filosoof Plato (ca.

427‎–347 v. Chr. ) schreef over degene die het bierbrouwen had uitgevonden: “Hij was een wijs man, die het bier uitvond. ” De Griekse tragediedichter Sophocles (496 v. Chr. –406 v. Chr) schreef al over het concept matiging. Mensen die bier (in het Grieks sikera , σίκερα) of wijn dronken, dienden dit in beperkte mate te doen. Wat Is Ouder Bier Of Wijn Ceres, de godin van de landbouw en het graan in de Romeinse religie – Giorgione (Publiek Domein – wiki) Ook de Romeinen (die het brouwen weer van de Grieken leerden, aldus historicus Plinius de Oudere) hielden meer van wijn dan van bier. Bier beschouwden zij als een ondermaatse drank van de Germanen en andere barbaren. De Romeinse historicus Tacitus (ca. 56-117) schreef in De origine et situ Germanorum (Over de oorsprong en de ligging van de Germanen, ca. 98) over de Germanen die een ‘vreselijk soort drank van tarwe’, ol (bier) tot zich namen.

Sophocles stelde dat het beste dieet diende te bestaan uit brood, vlees, groente en bier;
Maar hij raadde wel aan om bier alleen met mate te drinken;
Hij grapte dat de Germanen – specifiek de Galliërs – zo verzot waren op hun goudgele rakkers dat het eenvoudiger was om hen met drank te verslaan dan met wapens;

En keizer Julianus II (331-363) schreef in een gedicht dat bier naar geiten rook, maar de geur van wijn gelijkstond aan de heerlijke geur van nectar. Dit betekent niet dat de Romeinen geen slokje gerstenat lusten. Zeker in het noorden van het Romeinse Rijk waar wijnranken het minder goed deden, dronken de Romeinen bier.

Van de in Engeland gestationeerde Romeinse troepen in de 2e eeuw na Chr. is bekend dat ze graag bier dronken. De Romeinen noemden deze bierdrank curmi of vaker nog cerevisia. De laatste term was afgeleid van Ceres , de Romeinse godin van de akkerbouw (vooral graan), en vis , dat Latijn is voor kracht.

In het begin van de Romeinse Tijd (ca. 750 v. Chr. ) tot het aanbreken van de Romeinse Republiek in 510 v. Chr. was bier volksdrank nummer één, maar vanaf de republikeinse periode nam wijn het stokje van bier over. Het waren zeer waarschijnlijk de Romeinen die het bier in de Nederlanden brachten, vanaf ongeveer 58 v.

Hoe sterk was bier in de middeleeuwen?

Middeleeuwen – Na de val van het Romeinse rijk groeide bier uit tot een van de meest genuttigde dranken in het middeleeuwse Europa. Vanwege het feit dat de drank tijdens het productieproces verhit moest worden, bevatte het gerstenat namelijk minder schadelijke bacteriën dan water, en was daarmee dus gezonder.

Wat is de oudste brouwerij van de wereld?

Brouwerij Weihenstephan

Algemene informatie

Locatie

Freising

Eigenaar

Vrijstaat Beieren

Oprichting

1040

Bieren

Actieve bieren

zie lijst

Portaal

Bier

4 verschillende bieren van Weihenstephan De Bayerische Staatsbrauerei Weihenstephan is een bierbrouwerij in het stadsdeel Weihenstephan van de Duitse stad Freising. De brouwerij is de oudste nog bestaande brouwerij ter wereld. In 1040 kreeg het Benedictijnse klooster het recht bier te brouwen en te verkopen in Freising. Omdat de echtheid van de oorkonde waarin dit recht wordt vermeld echter ter discussie staat, claimt ook de Klosterbrauerei Weltenburg de titel van “oudste brouwerij ter wereld”.

In 1803 gingen het brouwrecht en alle eigendommen van de brouwerij over naar de staat Beieren;
Beieren was toen nog een monarchie;
Weihenstephan heeft geen gebruik gemaakt van het recht zich koninklijk te noemen;

Wel wordt in elk etiket het koningswapen weergegeven. Sinds 1921 draagt de brouwerij bovendien het predicaat Bayerische Staatsbrauerei , Beierse staatsbrouwerij. De oudste bewaard gebleven gebouwen, het vroegere klooster, stammen nog uit de 17e eeuw. De installaties zijn echter hypermodern.

Hoe heet bier in het Frans?

Bier in andere talen

Taal	Uitspraak
Filipijns	serbesa
Fins	olut; kalja
Frans	bière
Fries	bier

Hoe is alcohol ontstaan?

Alcohol ontstaat door gisting van de suikers die van nature in granen en fruit zitten. Gistcellen zetten die suikers om in alcohol. De alcohol die geschikt is voor consumptie heet ethylalcohol ( ethanol ). In pure vorm is het een reuk- en smaakloze vloeistof.

Hoe komt de alcohol in het bier?

Alcohol wordt gevormd door gistcellen. Gistcellen zijn eencellige organismen die suikers omzetten in alcohol in koolzuur. Tijdens het brouwen van bier worden meestal speciaal opgekweekte gistcellen toegevoegd aan het suikerrijke wort. De gistcellen doen zich tegoed aan de suikers, ze vermenigvuldigen zich in razend tempo en zetten de suikers om in koolzuur en alcohol.

Vanaf dat moment in het brouwproces spreken we over bier. Voordat de gist wordt toegevoegd is er geen alcohol in het spel en wordt de zoete, voedingsrijke vloeistof wort genoemd. Wort ontstaat door geschrote (geplette) graankorrels op te lossen in warm water.

De korrels zijn geplet, opdat het zetmeellichaam goed kan oplossen in het warme water. De kafjes van het graan worden van de vloeistof gescheiden. Na het filteren wordt de vloeistof gekookt en wordt er hop toegevoegd. De vaste deeltjes – de bierbostel – wordt afgevoerd en vaak gebruikt als veevoer. .